Wat is het percentage vrouwen dat op schema zit in de baarmoederhalskankerscreening en tijdig een uitstrijkje laat nemen? Het motiveren van nooit gescreende vrouwen blijft hierbij een uitdaging.

Bij elke contact met een patiënt staat de huisarts voor diverse keuzes. Zijn antibiotica nodig voor de luchtweginfectie van deze patiënt? Moet deze man met retrosternale pijn naar spoed of kun je nog afwachten, want misschien is het gewoon een stressverschijnsel? En laat je iemand na een telefonisch consult naar de praktijk komen of vertrouw je op een spontane genezing? Veel van deze keuzes en beslissingsknopen neem je ‘automatisch’, gestoeld op kennis en ervaring. Zulke keuzes maken voelt natuurlijk aan, als een vanzelfsprekend onderdeel van het (huis)arts zijn.

De bekende voordelen op het mentaal welzijn van wonen aan de kust gaan misschien niet op voor vrouwen met reële gedachten over suïcide. Het is mogelijk dat deze blauwe omgeving emoties versterkt en de drempel verlaagt om tot zelfdoding over te gaan.

Every family physician makes every day professional choices. Are antibiotics necessary for this patient’s respiratory infection? Does this man with retrosternal pain have to go to the emergency room? Or is ‘wait and see’ a better option? And, after a telephone consultation, is it necessary to see the patient face to face? Are there enough arguments for spontaneous healing? You make many of these choices and decision points ‘automatically’, based on knowledge and experience. Making such choices feels obvious, as a natural part of being a doctor.

Beginnen met de opleiding tot huisarts is een spannende periode. Je komt van het eindeloos kijken en ‘stoeltje zitten’ in diverse medische disciplines om nu zelfstandig aan de slag te gaan met ‘eigen patiënten’.

Het gebruik van placebo’s is goed gekend in het klinisch wetenschappelijk onderzoek naar de effectiviteit van behandelingen. De geviseerde therapie moet dan een extra (significant) effect laten zien bovenop het ‘placebo-effect’. Deze algemeen aanvaarde researchopstelling houdt in dat het toedienen van een placebo een waarneembaar therapeutisch effect heeft.

Interventies gericht op educatie en empowerment of die uit meerdere componenten bestaan en ingebed zijn in een globale ondersteunende aanpak, blijken het meest effectief te zijn, zeker als er een component ‘outreach’ aan wordt toegevoegd. Repressieve politiepraktijken en criminalisering van sekswerk hebben een negatieve invloed op de toegang tot ondersteunende diensten voor sekswerkers.

Uiteindelijk streven sekswerkers ernaar, net als ieder ander, om de kost te verdienen en om een veilig en comfortabel leven te leiden. Als de EU hun gezondheid en welzijn wil beschermen, zou de beste manier zijn om de European Sex Workers’ Rights Alliance, Amnesty International en UNAIDS te volgen en een bredere decriminalisering van sekswerk te steunen.

Een wandeling van één uur vermindert het niveau van negatieve emoties bij patiënten met een ernstige depressie. Een traject in de natuur werkt (iets) krachtiger dan een wandelparcours in een stedelijk gebied.

In het artikel van Annelies Colliers op blz. 228 las ik voor het eerst de term ‘dysbiose’. Even proeven van het woord: het heeft iets met leven te maken, maar niet in de goede richting. En dat klopt. Het microbiële leven op de borst en in de melkklieren van een zogende vrouw is een subtiele balans van micro-organismen. Een soort eubiose van een biodivers spectrum van oerleven (schimmels, gisten, bacteriën en virussen) en dat net op een plek waar zogende baby’s hun eerste voeding halen. Het proeft rozig romantisch.