Tijdens de avondraadpleging krijg ik een oproep van Fons. Of ik naar zijn vrouw wil komen kijken, want “die doet zo raar”. Zucht. Ik ken Ida als een borderlinepersoonlijkheid met duidelijke hysteriforme trekken. Ze woont samen met haar tweede man Fons en ‘ons’ Martje, haar ex-schoondochter. Ook zij heeft gebroken met haar zoon. Ze roken veel en kijken de hele dag televisie. Een hond en twee kanaries in de living en een groezelige, onverzorgde tuin. Het genre dat steevast de hond opjut en laat loslopen als de controlearts langskomt.

Twan rijdt met zijn vuilniswagen door de zonovergoten straten van de Antwerpse voorstad. Hij is goed geluimd. Het weer zit mee, want de lente heeft het definitief van de winter gewonnen. De frisse ochtend in het voorjaar, zonder wolken, zorgt dat de felgroene eerste blaadjes aan de bomen in een impressionistische luminositeit op een merkwaardige manier in hem worden opgenomen.

Frans werd algauw een goede klant, zowat 16 jaar geleden. Een goede klant, onnatuurlijk, toch? De arts moet alles doen om geen patiënten te zien, want hij moet zorgen dat ze genezen en gezond blijven. Een lege wachtzaal is dan een teken van kwaliteit: het resultaat is bereikt...

“Pat, Thomas heeft een zwaar verkeersongeval gehad deze nacht en is nog te voet naar huis kunnen stappen vanaf de afrit van de autosnelweg, maar voelt nu niks meer in zijn rechterbeen en kan dat niet meer bewegen. We kunnen niet naar de spoed, kun je snel langskomen?” Een telefoon als deze zet onwillekeurig een mechanisme in gang. Een mechanisme dat razendsnel werkt: wat kan het zijn en wat zal ik moeten doen?

Een gure maandagmorgen, tien voor acht... Ik kom de oprit van mijn praktijk opgereden. De kiezeltjes maken een kenmerkend geluid, dat in een plotse frequentieverhoging droog stilvalt na een wat bruusk remmanoeuvre. Een jonge man staat ongeduldig buiten te wachten. Ik zie door mijn beregende voorruit dat hij niet uitgeslapen is. Zijn gitzwarte stoppelbaard voorspelt het ergste. Hij blijft ter plaatse trappelen, een beetje voorovergebogen, met zijn handen diep in zijn zakken. Ik denk dat ik deze jonge vader niet snel genoeg kan voorthelpen.

Aanbevelingen voor goede medische praktijk zijn richtinggevend als ondersteuning en houvast bij het nemen van diagnostische of therapeutische beslissingen in de huisartsengeneeskunde. Zij vatten voor de huisarts samen wat voor de gemiddelde patiënt wetenschappelijk gezien het beste beleid is. Daarnaast is er de agenda van de patiënt, die een gelijkwaardige partner is bij het nemen van beslissingen. Daarom verheldert de huisarts de vraag van de patiënt door een gepaste communicatie en geeft informatie over alle aspecten van de mogelijke beleidsopties. Het kan dus voorkomen dat huisarts en...

Op basis van de beschikbare evidentie en de ervaring van huisartsen gaat dit artikel na of screening naar colorectale kanker (CRC) voor huisartsen haalbaar is. Daarnaast belichten de auteurs de vaak moeilijke taak van de huisarts om preventie bij zijn patiënten aan te brengen. Hoewel ze op zich een na te streven doel zijn, leiden preventieonderzoeken overigens dikwijls tot valse gerustheid.

De enkelelistorsie omvat zowel het in- als eversietrauma van de enkel. Het betreft een laesie van de capsuloligamentaire structuren aan de laterale of mediale zijde van het bovenste spronggewricht.

Als gevoelens van frustraties en aggressie bij de opening van de ochtendmailings u niet vreemd zijn, lees dan verder.

Een goede anatomische kennis maakt behandeling van zelfs gecompliceerde orthopedische aandoeningen in de huisartsenpraktijk mogelijk. De methode van James Cyriax vormt de basis voor zowel de diagnostische als de therapeutische benadering van frequent voorkomende gewrichtsklachten. Aan de hand van verschillende klinische casussen komen enkele belangrijke handgrepen en tips aan bod. Niet te missen introductie tot een gebied in volle beweging.