Huisartsen werken in de tertiaire sector. Zij verstrekken aan de bevolking een aantal diensten en worden daarvoor gehonoreerd. Wanneer men het werk van de huisarts poogt te omschrijven kan men inderdaad op zoek gaan naar het aantal «diensten» dat door de huisarts wordt verstrekt. Onderstaande tekst werd door M. Lemiengre naar voor gebracht op de «Statutaire ledenvergadering» van de WVVH op 11 november 1988. De tekst geeft een denkwijze weer die binnen de Centrale Raad (en daarbuiten) steeds meer veld wint. Deze tekst werd rondgestuurd naar alle leden van het Vlaams Huisartsenforum met de vraag...

In Roeselare hebben wij ervoor gekozen een kwaliteitskring samen te stellen rond de (gezondheids)problemen van kinderen bij de echtscheiding van hun ouders. In de praktijk hadden enkele vrij dramatische gevallen onze aandacht daarop toegespitst.

Men kan zich — terecht — de vraag stellen of drankproblemen wel thuishoren op de raadpleging van de huisarts. Niet zelden nemen huisartsen een vrij defaitistische houding aan tegenover de verslavingsproblematiek. Het betreft immers moeilijke, ontkennende, manipulerende patiënten en de eindeloze opeenvolging van droge en natte episodes stimuleert het therapeutische enthousiasme van de huisarts zeker niet. Vele huisartsen voelen ook goed aan dat het klassieke medisch-therapeutische arsenaal niet zo veel te bieden heeft voor deze problematiek.

Wanneer jongeren als sociale groep meer alkohol gebruiken zal het aantal adolescenten die problemen hebben met alkohol ook toenemen. Ze hebben een gebrekkige ervaring met de drug waardoor ze zich sneller maatschappelijk onaangepast gedragen. Dankzij zijn unieke positie in de hulpverlening kan de huisarts door het geven van informatie over de adolescentie als levensfase of langs enkele konkrete interventies die het funktioneren van het gezin beïnvloeden een belangrijke rol spelen bij de opvang van de excessief drinkende adolescent.