‘W aarom niets doen zo lastig is’ is de titel van een stukje uit Huisarts en Wetenschap. Het artikel gaat over ons omgaan met psychische klachten: hoewel er een grote rijkdom aan mogelijkheden schuilt in het gewoonweg actief luisteren en het niet direct classificeren van iemands klachten, wordt er te veel doorverwezen voor diagnostiek.

Kan kansarmoede een voldoende voorwaarde vormen voor een depressie? Die vraag bekruipt me wanneer de adviserend arts van de mutualiteit me vraagt om de reden van een langdurig ziekteverlof toe te lichten, gedocumenteerd met specialistische verslagen.

Ooit vertelde een koppel mij tijdens het spreekuur waarom hun zoon, volgens hen, nooit de korsten van zijn boterhammen wilde eten. “Korsten”, legden ze me uit, “betekenen verbrand! En alles wat verbrand is, leidt uiteindelijk tot kanker. Doordat kinderen dichter bij de natuur staan, voelen zij dat nog aan. Wij daarentegen zijn te vervreemd van de natuur geraakt om dat nog te voelen.”

Het immuunsysteem is afgezien van onze hersenen het meest complexe biologische systeem dat we kennen. Probeer dat dan maar eens uit te leggen! Een poging werd reeds ondernomen in ‘Roitt’s essential immunology’, dat aan zijn dertiende druk toe is. Maar blijkbaar besefte de auteur dat het voor de meeste artsen onvoldoende verteerbaar was en voegde daar nog een ‘Really essential immunology’ aan toe.

Ondanks de grote veranderingen in de geneeskunde blijft de tragiek in mensenlevens dezelfde. Artsen van alle tijden maken hetzelfde mee. Dit schept een verbondenheid met artsen in verleden en toekomst, en artsen overal ter wereld.

Een derde tot de helft van de bevolking snurkt elke nacht. Door obesitas en door verouderen neemt dit aantal toe. Snurken is op zich geen groot probleem behalve voor sommige bedpartners.