Er wordt in onze maatschappij niet uitgekeken naar het ouder worden. De aftakeling die ons te wachten staat, de hulpeloosheid, de vergeetput aan de rand van de samenleving,...: menig mens kijkt er tegenop.

De vooruitgang in de medische wereld is groot. Er is veel nieuwe wetenschap. In 2016 verscheen er elke 23 seconden een nieuwe publicatie, in 2026 zal dat elke 14 seconden zijn. Hoe kunnen artsen bij blijven? Hoe moeten we met de gigantische hoeveelheid data omgaan? En hoe kunnen we efficiënter relevante informatie uit ons klinische handelen puren?

Ben je als huisarts nauw betrokken bij een patiënt met borst-, darm-, prostaat-, longkanker of melanoom? Of ben je geïnteresseerd in de huidige en te verwachten stand van zaken in de oncologie in België en Nederland? Dan is dit beknopt boek over oncologie voor jou interessant.

Bij een groot deel van de klachten waarmee patiënten naar de huisarts gaan, is geen causale diagnose te stellen. Dit worden symptoom- en syndroomdiagnosen of ook wel ‘alledaagse klachten’ genoemd. Men schat dat 90% van de diagnoses voor patiënten die consulteren met lagerugpijn, symptoomdiagnoses zijn. Indien therapie aangewezen is, is enkel klachtenbestrijding mogelijk. Van de niet-chronische medicatie die de huisarts voorschrijft, is wellicht meer dan de helft symptomatisch en niet causaal.

Na de alom gebruikte Ottawa Ankle Rule moet het hebben gekriebeld bij de Canadezen om een nieuwe klinische beslisregel te ontwikkelen. In 2013 werd de beslistool Ottawa Subarachnoid Hemorrhage Rule (SAH Rule) opgesteld om bij patiënten met acute hoofdpijn een subarachnoïdale bloeding te diagnosticeren op basis van twee successieve prospectieve cohorten van patiënten met acute hoofdpijn op een spoedgevallenafdeling.

Belgische huisartsen staan toenemend onder druk. Enerzijds is er de vergrijzing en multiculturaliteit door migratie en anderzijds is er een daling van het aantal huisartsen. De wetenschappelijke en technologische vooruitgang brengen opportuniteiten maar ook inspanningen met zich mee.

Na majeure orthopedische ingrepen is het gebruik van LMWH (laagmoleculair gewicht heparine) wereldwijd courant en verantwoord om het risico op veneuze trombo- embolie te verminderen. Na artroscopische knie-ingrepen (wereldwijd de meest frequent uitgevoerde orthopedische ingreep) en gipsimmobilisatie van het onderbeen, is het nut van profylaxe echter nog niet onomstotelijk bewezen. De hypothese dat ook in deze indicaties profylaxe aangewezen is, is echter wijdverspreid, zonder dat internationale richtlijnen dit kunnen ondersteunen.

De roep om verantwoord antibioticagebruik klinkt alsmaar luider; de nadelige gevolgen van antibioticagebruik worden op diverse terreinen dan ook steeds meer aangetoond.

In vele landen staat de eerstelijnsgezondheidzorg onder druk, onder andere door de toenemende levensverwachting, multimorbiditeit en chroniciteit van zorg. Taakdelegatie van artsen naar verpleegkundigen in de eerste lijn is een belangrijke strategie om deze druk te doen zakken. Studies tonen aan dat goedopgeleide verpleegkundigen voor bepaalde pathologie minstens evenwaardige zorg kunnen verlenen als artsen.

‘Zou u verrast zijn mocht uw patiënt in de komende 6 tot 12 maanden overlijden?’ Deze surprise question werd meer dan tien jaar geleden ontwikkeld en wereldwijd gebruikt om patiënten te identificeren met een verhoogde palliatieve zorgnood.