Menu

Ooit vertelde een koppel mij tijdens het spreekuur waarom hun zoon, volgens hen, nooit de korsten van zijn boterhammen wilde eten. “Korsten”, legden ze me uit, “betekenen verbrand! En alles wat verbrand is, leidt uiteindelijk tot kanker. Doordat kinderen dichter bij de natuur staan, voelen zij dat nog aan. Wij daarentegen zijn te vervreemd van de natuur geraakt om dat nog te voelen.”

Het aantal patiënten die ingrepen en procedures ondergaan via een dagziekenhuis (of binnen de 24 uur na de ingreep het ziekenhuis verlaten), neemt gestaag toe. Dit heeft zijn weerslag op de zorgverlening buiten het ziekenhuis, zowel tijdens de preoperatieve periode, de perioperatieve periode (24 uur na de ingreep) als de postoperatieve periode (tot 30 dagen na de ingreep).

Patiënten raadplegen de huisartsenwachtposten frequent voor niet-dringende medische zorgen. Dat zorgt voor een hogere werkdruk bij de artsen en oplopende wachttijden voor de patiënten. Bestaande triagesystemen, zoals 1733 en 112, verwijzen de patiënt naar de meest geschikte hulpverlener. Een online zelfevaluatie zoals de app ‘Moetiknaardedokter’ kan mogelijk voor een ontlasting van deze arbeidsintensieve en dure triagesystemen zorgen en resulteren in een efficiënter gebruik van de dienst spoedgevallen.

Minstens één op vijf mensen heeft chronische pijn; bij ouderen in woonzorgcentra loopt dit zelfs op tot 85%. Het is daarom één van de belangrijkste chronische aandoeningen in menselijk, maatschappelijk en economisch opzicht. Toch bestaan er zowel bij zorgverleners als leken veel meer mythen over pijn dan er bijvoorbeeld over diabetes bestaan en deze wil de auteur maar al te graag voor ons ‘ontzenuwen’.

De gezondheid van onze patiënten en de gezondheid van milieu en klimaat zijn nauw met elkaar verweven. Logisch dus dat we als arts bekommerd zijn om onze planeet. Het is echter niet eenvoudig om doorheen de massa informatie van wetenschappelijke rapporten en alarmerende nieuwsberichten een helder beeld te krijgen van de klimaatcrisis. Toch is zich goed informeren de eerste stap om te weten wat je als individu en als maatschappij te doen staat.

Het immuunsysteem is afgezien van onze hersenen het meest complexe biologische systeem dat we kennen. Probeer dat dan maar eens uit te leggen! Een poging werd reeds ondernomen in ‘Roitt’s essential immunology’, dat aan zijn dertiende druk toe is. Maar blijkbaar besefte de auteur dat het voor de meeste artsen onvoldoende verteerbaar was en voegde daar nog een ‘Really essential immunology’ aan toe.

De auteur van het boek is naast bestuurslid in enkele zorginstellingen ook medeoprichter van Triginta, een vastgoedbedrijf dat zich bezighoudt met het bouwen van toekomstgerichte zorginfrastructuur. Voor dit boek ging de auteur in gesprek met tien maatschappelijke opinieleiders en toetste deze gesprekken aan enkele van zijn inzichten.

DS Vandaag is een podcast die dagelijks inpikt op een actueel nieuwsitem en gedurende een twintigtal minuten hierbij context en duiding biedt. Naast tekst en uitleg door een journalist van de krant zelf, wordt vaak een expert in het domein geïnterviewd. Naast de zeer aangename stem van Alexander Lippeveld, vaste presentator van deze podcast, wordt telkens op een gemoedelijke manier een maatschappelijk thema toegelicht.

De podcast ‘Geen kleine man’ toont hoe ons denken in de gezondheidszorg vooral bepaald wordt door wat we weten en kennen over het mannenlichaam, vanuit de geschiedenis zo bepaald. Medicatie, diagnoses, onderzoeken,… alles werd gebaseerd op mannenlichamen, maar vrouwen zijn geen kleine mannen. Weten we als artsen fundamenteel te weinig over het vrouwenlichaam ondanks onze hoogstaande gezondheidszorg en geëmancipeerde maatschappij?

Yassin is mijn 32ste patiënt die dag. De voorbije weken zag ik hem vaker dan me lief was (alles is relatief in de gevangenis…). Meestal consulteerde hij met een verschrikkelijke (uiterste onmogelijk te objectiveren) pijnklacht waarmee hij rechtvaardigde opnieuw een verhoging van zijn dagelijkse dosissen tramadol op te eisen. De ene keer vriendelijk en manipulatief. Een andere keer werd er al eens gescholden in een Arabisch dialect, waarbij ik enkel zeer gevoelsreflectief kon hummen en hem vriendelijk naar de deur begeleiden als er (weeral) geen einde aan kwam.