Het leidt geen twijfel dat antibioticagebruik resistentie in de hand werkt. De grootste hoeveelheid antibiotica wordt voorgeschreven in de eerste lijn, voornamelijk door huisartsen. Als we het antibioticagebruik willen verbeteren, moeten we de kwaliteit ervan kunnen inschatten.

Bij vierenvijftig huisartsenpraktijken met vierennegentig huisartsen, verspreid over heel Vlaanderen, worden gecodeerde gegevens gekopieerd naar en verder verwerkt in de centrale (Intego-)databank van de K.U.Leuven. Deze bevat momenteel gegevens over 265 000 verschillende patiënten en bijna 2 900 000 diagnosen sinds 1994.

De meeste antibiotica voor systemisch gebruik worden in de eerste lijn voorgeschreven, met luchtweginfecties (LWI) en urineweginfecties (UWI) als meest voorkomende indicaties. Het effect van voorschrijven van antibiotica voor deze aandoeningen op antimicrobiële resistentie kan worden waargenomen bij de individuele patiënt en op praktijkniveau.

Vergelijkingen van het gebruik van antibiotica en antischimmelpreparaten in verschillende Europese landen zijn uitgebreid gerapporteerd door het European Surveillance of Antimicrobial Consumption (ESA C), ook in Huisarts Nu.

Blaasontstekingen zijn veelvoorkomende en vervelende infecties. Naast belangrijke sociaaleconomische gevolgen speelt de behandeling ervan een rol in het ontstaan van antimicrobiële resistentie. In het bijzonder de resistentie van E. Coli tegen fluorochinolonen lijkt een groeiend probleem.

De NHG-standaard Traumatische knieproblemen is een onderdeel van een drieluik standaarden over klachten aan de knie. In dit deel wordt ingegaan op contusie en distorsie van de knie, bandletsels, meniscusletsels en patellaluxatie.

Deze studie wil het totale ambulante gebruik van systemische antischimmelpreparaten beschrijven en nagaan welke substanties het meest worden gebruikt.

“Acute zware enkelverstuiking geneest sneller met een korte volledige immobilisatie d.m.v. een onderbeengips.” Dit is het toch wel verrassende besluit van een gerandomiseerde trial die onlangs in The Lancet verscheen.

In de meeste sportclubs is opwarming routine geworden. De ernst waarmee dit gebeurt, kan weleens verschillen tussen clubs en spelers onderling. De theorie dat een opwarming zinvol is ter preventie van blessures lijkt logisch, toch zijn de gegevens uit de sportmedische literatuur eerder dubieus en zelden onderbouwd door gerandomiseerde klinische trials.