Menu

De klacht « dokter, wat moet ik doen om te vermageren ? » wordt stilaan dagelijkse kost op het huisarts-spreekuur. Daarbij komt de groep van diegenen die het vermageren meest nodig hebben, het zelf niet vragen en dikwijls niet het minste begrip en motivatie vertonen om aan hun voeding wat te veranderen.

Elke vraag tot hulpverlening is op het niveau van de kliënt een integrale problematiek. Dit betekent niet dat elke hulpverlening geïntegreerd moet aangeboden worden maar dat elke hulpverlener zich van het integraal karakter van de vraag en het partiële van zijn aanbod moet bewust zijn.

Het kan wel eens een gevoel van moedeloosheid of van machteloosheid geven. In voordrachten, literatuur, ministeriële stellingen en regeringsverklaringen vind je steeds uitgesproken opties terug.

Het is niet zo maar toeval dat de huisarts opnieuw in de belangstelling aan het komen is.

Om het wetenschappelijk onderzoek omtrent huisartsgeneeskunde in eigen hand te houden hebben entoesiaste Engelse huisartsen enkele jaren geleden een « Research-Club » opgericht. Het initiatief kende een enorm succes. In Engeland bestaat nochtans een lange traditie in de research omtrent huisarts en gezondheidszorg. Alles prima georganiseerd door een plethora van colleges, research komitee’s en universitaire centra. Toch hadden de huisartsen er behoefte aan zelf te leren hoe het moet, en onderling te bepalen wat ze belangrijk en minder belangrijk vinden.

Tussen droom en werkelijkheid staan wetten en praktische bezwaren ! Vele belangrijke ideeën in onze geschiedenis startten als utopie ! ONS huis was — jaren terug — én een droom én een utopie.