Patiëntgerichte consultvoering houdt onder meer in dat de patiënt betrokken wordt in het beslissingsproces over de keuzes van de behandeling. Een dergelijke aanpak loont, gezien deze geassocieerd blijkt te zijn met zowel betere uitkomstmaten van zorg als met een verhoogde tevredenheid van de patiënt.

Lichamelijke klachten zonder een duidelijke somatische verklaring komen veel voor in de huisartsenpraktijk. Veelal gaan deze klachten spontaan over, maar bij een aanzienlijke groep zijn ze een bron van blijvend patiëntenleed en van frequent doktersbezoek. Meerdere reviews hebben de voorbije jaren gewezen op het gunstige effect van cognitieve gedragstherapie voor dergelijke patiënten en dat geeft hoop.

The Royal College of General Practitioners startte in 1968 een grote cohortstudie waarbij het voorkomen van kanker werd vergeleken tussen pilgebruiksters en niet-pilgebruiksters in Groot-Brittannië. Deze studie werd een eerste keer afgesloten in 1996, maar nu zijn er aanvullende data bekend over hetzelfde cohort tot en met december 2004.

Binnen evidence-based medicine (EBM) worden de resultaten van systematische reviews en meta-analyses als hoogste trap beschouwd in het aanreiken van evidentie voor het sturen van klinische beslissingen. Maar hoelang duurt het alvorens deze resultaten voorbijgestreefd zijn?

Hoe evalueren patiënten de relatie met hun huisarts? Om dit te onderzoeken worden er steeds meer meetinstrumenten ontwikkeld. Eén hiervan is de ‘Doctor’s Interpersonal Skills Questionnaire’ of de DISQ-vragenlijst, waarin rekening gehouden wordt met het oordeel van de patiënt. Een huisartsenpraktijk in Maaseik implementeerde deze relatief eenvoudige vragenlijst in de praktijk en met succes. De respons van de patiënten was zeer hoog en de huisartsen, een praktijkopleider en hibo, kregen waardevolle informatie om hun communicatie met de patiënt bij te sturen.

Het proefschrift van dr. Nerée Claes tracht een antwoord te geven op de vraag wat de huidige kwaliteit van het anticoagulantiabeleid is in de Vlaamse huisartsenpraktijk en hoe die door verschillende educatieve en/of ondersteunende interventies kan worden verbeterd. Haar proefschrift wordt hier besproken door Marc Van Nuland en Annick Dermine, redactieleden van Huisarts Nu. Dr. Claes kreeg de kans om hierop een antwoord te formuleren.

De zorg voor toevoeging van kwaliteit aan de winst in jaren maakt ons als arts alert voor de risico’s verbonden aan de levensstijl van onze patiënten. Dankzij de vertrouwensrelatie die we met hen hebben, zijn wij uitermate goed geplaatst om deze risico’s bespreekbaar te maken. De werkgroep ‘Consultvoeren en gedragsverandering’ van de Wetenschappelijke Vereniging van Vlaamse Huisartsen (WVVH) ontwikkelde een evidence-based model om gedragsverandering in de huisartsenpraktijk te begeleiden. Dit artikel bespreekt de onderbouw waarop dit model steunt, namelijk het transtheoretisch model voor...