Should the abortion limit in Belgium be relaxed from 12 to 18 weeks of pregnancy? For the most vulnerable women, this could improve aftercare, with fewer financial implications as a result.

Every family physician makes every day professional choices. Are antibiotics necessary for this patient’s respiratory infection? Does this man with retrosternal pain have to go to the emergency room? Or is ‘wait and see’ a better option? And, after a telephone consultation, is it necessary to see the patient face to face? Are there enough arguments for spontaneous healing? You make many of these choices and decision points ‘automatically’, based on knowledge and experience. Making such choices feels obvious, as a natural part of being a doctor.

Een huisarts zei me onlangs dat hij een therapie met ChatGPT had opgezocht. Ook een specialist vertelde trots op een receptie dat hij ChatGPT gebruikte om snel antwoord te krijgen op diagnostische en therapeutische vragen. Maar is deze werkwijze wel te vertrouwen?

Beginnen met de opleiding tot huisarts is een spannende periode. Je komt van het eindeloos kijken en ‘stoeltje zitten’ in diverse medische disciplines om nu zelfstandig aan de slag te gaan met ‘eigen patiënten’.

In de ene wachtkring wordt de haio steevast met de praktijkopleider ingepland, terwijl dit op andere plaatsen niet gebruikelijk is. De haio is dan voor directe supervisie afhankelijk van de goodwill en de expertise van een collega-wachtarts. En tijdens een nachtdienst is de haio altijd alleen op de wachtpost, met enkel telefonische supervisie.

Huisartsen-in-opleiding worden in Vlaanderen nog te vaak voor de leeuwen gegooid. In Nederland worden ze beter omkaderd, zo blijkt uit het vorige onderzoek. Hoe kan het beter? En zijn kleine ingrepen al voldoende? Verschillende betrokkenen geven hun mening.

Het doen van wachtdiensten houdt haio’s bezig, dat is het minste wat je kunt opmaken uit dit artikel over het leerproces tijdens wachtdiensten in Vlaanderen en Nederland.

In haar wekelijkse column in de BMJ vertelt de Londense huisarts Helen Salisbury dat zij geen tijd meer heeft om medische tijdschriften te lezen, maar tijdens het werk wel dankbaar gebruikmaakt van het internet voor noodzakelijke informatie ‘on the spot’. Daarnaast volgt ze een jaarlijkse updatecursus om de blinde vlekken in haar kennis en vaardigheden te leren kennen. In een tijdsspanne van vijf uur komen de belangrijkste wijzigingen aan bod in de richtlijnen van het National Institute for Health and Care Excellence (NICE).

Als een hypomane patiënt vol verve meedeelt dat hij zich nog nooit zo gelukkig heeft gevoeld, dan voelt u algauw dat wat gezegd wordt, niet overeenkomt met uw indruk. Iets gelijkaardigs ervoer ik bij een man die altijd grappend binnenkwam maar telkens een droevige indruk gaf, hoewel ik dat niet kon afleiden uit wat hij mij vertelde. Tot de psychiater zijn toestand typeerde als een ‘smiling depression’: dat was het inderdaad!

In het artikel van Annelies Colliers op blz. 228 las ik voor het eerst de term ‘dysbiose’. Even proeven van het woord: het heeft iets met leven te maken, maar niet in de goede richting. En dat klopt. Het microbiële leven op de borst en in de melkklieren van een zogende vrouw is een subtiele balans van micro-organismen. Een soort eubiose van een biodivers spectrum van oerleven (schimmels, gisten, bacteriën en virussen) en dat net op een plek waar zogende baby’s hun eerste voeding halen. Het proeft rozig romantisch.