Hoe dikwijls komt seksueel misbruik van patiënten door artsen in de praktijk voor? Hoe groot is het taboe nog en hoe gaan andere collega's hiermee om? Wat zijn factoren die tot seksueel misbruik kunnen leiden? Wat ervaart de patiënt(e)? En hoe kan seksueel misbruik worden voorkomen? Deze vragen legden we voor aan Piet Nijs, een bekend hoogleraar van de KU Leuven en tevens kliniekhoofd van het UZ Leuven en directeur van het Instituut Familiale en Seksuologische Wetenschappen. Het interview werd afgenomen door Johan Beullens, psycholoog bij het Academisch Centrum voor Huisartsgeneeskunde en de...

Vijfentwintig jaar geleden werd aan de Katholieke Universiteit van Leuven voor het eerst een nieuwe leerstoel huisartsen geneeskunde opgericht. Het was de derde in Europa, na Dundee (Schotland) en Utrecht (Nederland). In die tijd werd aldus een Europese trend gezet, die in Leuven snel werd opgenomen en die nu, 25 jaar later, in de meeste Europese landen zijn vruchten afwerpt. Tijd om even een balans op te maken.

JOS VERWILT, de persoon die twintig jaar lang lief en leed van de WVVH deelde nam onlangs afscheid van zijn functie. Met een drukbezochte maar intens beleefde natuurwandeling en receptie zette hij een punt achter zijn professionele loopbaan. Voor bijna niemand van de WVVH-leden die actief in de vereniging meewerken of ooit meegewerkt hebben, zal Jos een onbekende zijn. Maar ook de niet meewerkende WVVH-leden kregen zijn aandacht. Zo hield hij hen vele jaren door zijn verslagen in HANU op de hoogte van de werkzaamheden van de Centrale Raad. Aan velen heeft hij telefonisch of schriftelijk...

Met de jaren negentig wordt het laatste decennium van de twintigste eeuw ingeluid. Op naar het jaar 2000. Voor we zover zijn, moet dit decennium eerst nog ingevuld worden. De overgang naar 1990 valt voor de Wetenschappelijke Vereniging samen met de wisseling van het voorzitterschap. De huidige voorzitter Jos Van Bragt sluit de jaren tachtig af. Chris Geens zal de jaren negentig inleiden. Welke plannen heeft de Vereniging voor de toekomst? Blijft alles rustig voortkabbelen, blijft alles wat bij hetzelfde, of dienen grootse plannen zich aan? In welke rol ziet de nieuwe voorzitter zichzelf binnen...

Dit artikel is slechts begrijpbaar voor wie ook het vorige artikel (zie D. Leroy «De beroepsopleiding tot huisarts» in dit nummer van HANU) gelezen heeft. Zoniet mist men het kader om dit gesprek te situeren.

Om dr. Brendan O'Shea te ontmoeten voor een interview over huisartsgeneeskunde in Ierland, moet ik mijn weg zoeken in de ongure achterbuurten van Dublin. Die liggen achter de uitgestrekte en wereldvermaarde Guinnessbrouwerijen, waar alle hospitalen van de stad op een kluitje bij elkaar staan. Het is alsof de hospitaalgeneeskunde in Dublin uitgerekend in die wijk ondergebracht is omdat de nood aan medische begeleiding daar, waar de «outcasts» leven, het grootst is. Tijdens het internationale VHI-congres op 21 oktober 1988 houdt Brendan O'Shea een referaat. Hij legt uit hoe hij zijn bevoorrechte...

Vorige maand kondigde ik aan dat «hier het klotsen van de golven tegen de pier van Oostende» zou weerklinken. Mijn beeld van West-Vlaanderen is achterhaald. Het kloppende hart van de provincie blijkt immers niet zozeer de kuststrook of het uitermate fraaie Brugge te zijn, als wel de economisch slagvaardige driehoek Kortrijk-Roeselare-Izegem. Ze is natuurlijk heel recent, die opmars van West-Vlaanderen. Ook in de WVVH hebben de Westvlaamse vertegenwoordigers, die er nochtans altijd geweest zijn, nooit hun stempel op het WVVH-gebeuren kunnen drukken. Ze moesten letterlijk en figuurlijk van veel...

Twee HANU-nummers resten mij nog om mijn interviewcyclus al te ronden voor de «het» volgt: HANU 17(1988) 8, volledig gewijd aan 25 jaar WVVH en 25 jaar huisartsgeneeskunde. Waar was ik nog niet geweest ? Antwerpen en West-Vlaanderen. Meteen na de overlevingstocht richting Bree naar de kust trekken vond ik wat moeilijk verteerbaar. Daarom ben ik deze keer dicht in de buurt van de WVVH-thuisbasis gebleven, in Antwerpen stad. Na de vakantie zal hier dan het klotsen van de golven tegen de pier van Oostende weerklinken. Misschien wel de enige huisarts die echt alles, maar dan ook alles van de WVVH...

In Leuven (Brabant) heb ik Herman Baeyens ontmoet (zie HANU 17(1988) 2, 62-65), in Gent (Oost- Vlaanderen) Gilbert Temmerman (zie HANU 17(1988) 3.105-108). Van Limburg had ik ook wel al gehoord, vroeger op school; van Bree echter had niemand mij ooit gesproken. Toch heb ik mij aan een tocht gewaagd naar dit lieflijke oord, dat geurt naar landbouw en (vooral) veeteelt. Ik heb er mijn derde gesprekspartner ontmoet in de reeks interviews ter gelegenheid van de viering 25 jaar WVVH. Mijn Limburgse gesprekspartner woont zo diep in Limburg als maar zijn kan. Nu voelt hij er zich thuis, al is hij...

Na Herman Baeyens (HANU 17 (1988) 2 van vorige maand) praten we m onze reeks interviews (zie kaderstuk hiernaast) met Gilbert Temmerman. Hij is huisarts in Gent en pionier uit de eerste uren van de WVVH. Hij heeft de Vlaamse huisartsgeneeskunde jarenlang internationaal vertegenwoordigd in SIMG. Hij was, lang voor IBM en Apple, toe aan het denken over geautomatiseerde classificatie: hij richtte de WVVH-commisie Computerhulp op toen de meeste van onze lezers nog studeerden, en was er zowat tien jaar de voorzitter van. Gilbert Temmerman is een rustig en minzaam man, vriendelijk en attent, maar...