De vraag, die wij ons vandaag stellen is het ontdekken van die bijzondere relatie tussen twee partners, de zieke en de arts, het ontdekken van de waarde van die relatie, en waarin deze relationele waarde op zichzelf eventueel therapeutisch werkzaam is. D.w.z., voelt de zieke partner of patiënt zich werkelijk beter, gelukkiger, meer fundamenteel één met zijn menszijn, dank zij zijn relatie met zijn partner-arts ?

Herhaaldelijk stelt de huisarts de vraag naar een veilige behandeling van aritmieën, behandeling met redelijke kans op sukses. Gewoonlijk gaat men dan uit van de diagnose naar de behandeling. Op deze manier komt men dan tot verschillende mogelijkheden van terapie en bij het opmaken van zijn keuze verliest men tijd en vooral zekerheid. Men zou echter ook een andere weg kunnen volgen, namelijk overzien waarover men in zijn cardiotrousse beschikt en hierin de meest adequate keuze doen.

Na het klassieke dieptepunt in juli en augustus — dit jaar praktisch een nulpunt — kwamen de eerste virale luchtweginfecties in het begin van september voor. Ze waren van lichte aard, gering in aantal en bleven geïsoleerd. In september en oktober waren de verschijnselen haast uitsluitend beperkt tot faryngitis, soms gepaard met lichte gastro-intestinale irritatie. Eind oktober zag men geleidelijk meer tracheobronchitis.

De parallelle opstelling van de verschillende disciplines in de eerste lijn is een gevolg van het absolute-vrijheidsprinciep dat in ons land bij de organisatie van de gezondheidszorg werd gehuldigd. Deze volledige «vrijheid voor elke verzekerde om op elk ogenblik, voor om het even wat, zich tot gelijk welke gezondheidszorger te richten », wordt door de reglementering van de ziekteverzekering niet alleen toegestaan, doch zelfs gestimuleerd.

Het infiltreren van pijnlijke gebieden met een lokaal anestheticum is een therapie die waarschijnlijk even lang bestaat als de lokale anesthetica. Het is een bekend feit dat neklijders vaak klagen van pijnlijke valleixpunten, die vooral gesitueerd zijn in de posterieure spiermassa’s, namelijk daar waar de trapezius de glooiende overgang uitmaakt tussen nek en schouder, de musculus supraspinatus, en de musculi rhomboideï. De patiënten geven een zwaartegevoel aan in deze streken. Diepe palpatie b.v. het samenknijpen van de trapezeï tussen duim en wijsvinger lokt onmiddellijk de diepe pijn uit.

Het helpen van mensen in nood is een specifieke opdracht voor de huisarts. Zijn taak is voorzeker het genezingsproces zo mogelijk te bevorderen met gebruik van al de verworvenheden van de medische wetenschap, maar evenzeer moet heel zijn werk « patient-centered » zijn en aandacht wekken voor al de morele en psychische noden van de patiënt. Het ene is niet mogelijk zonder het andere.

Doelstelling van dit artikel is niet de vraag te beantwoorden welke de plaats is van de huisarts in de verloskunde, dit is helaas regionaal zeer verschillend, hangt af van plaatselijke gebruiken, van plaatselijke specialist, van plaatselijk ziekenhuis...