Menu

We leven in een technologische maatschappij, in het tijdperk van de informatie. Dat hoeven we u niet meer te vertellen.

Ja, wij waren er ook! Wij en een honderdtal Vlaamse huisartsen al dan niet van hun partners vergezeld.

In het begin van de voorbije zomer legde ik enkele malen een huisbezoek af bij een missiezuster die haar zes maanden verlof bij haar ouders in onze gemeente doorbracht.

In Huisarts Nu van 5 maart 1990 (blz. 57) konden we van de hand van collega Patrick Wyffels het volgende lezen: “Tot de valkuil behoort dus ook het als huisarts niet kritisch staan ten opzichte van de diagnoses van de specialist” en “Als huisarts staan we weer niet kritisch tegenover de specialist die in casu met dezelfde middelen werkt, maar ze onvoldoende gebruikt." Wij vonden dit toen, en vinden dit nog steeds de beste uitspraak die sedert jaren in ons lijfblad Huisarts Nu is verschenen.

Zaterdagmiddag twaalf uur. De laatste patiënt van de week heeft net de deur achter zich toegetrokken. Even tijd voor reflectie en evaluatie.

Elkeen van ons, of we nu vijf of vijfendertig jaar geleden afstudeerden, herinnert zich nog hoe soms tijdens de klinische lessen patiënten werden gedemonstreerd. Voor velen was het toen de eerste maal dat zij "een echte patiënt te zien kregen". Over zin of onzin van deze didactische formule wil ik het hier niet hebben, maar wel over de gevoelens die hierbij naar boven komen.

Vermoedelijk zijn de huisartsen in Vlaanderen het over weinig thema’s zo roerend eens als over hun perikelen met de Regie van Telefonie en Telegrafie. Vroeger heette deze instantie de PTT, afkorting die door onze noorderburen gemeenzaam vertaald werd tot: Putje graven, Tentje zetten, Tukje doen.

Wie een standpunt wil innemen dat hoogstwaarschijnlijk tegenwind zal krijgen, riskeert reeds bij voorbaat krediet te verliezen door een verkeerde titel aan zijn bijdrage te geven. Toch hebben wij het aangedurfd in onze titel twee neologismen op één lijn te zetten, twee levenskrachtige termen uit ons moderne bestel, die goed hun lading dekken en een uiterst actuele inhoud bezitten.

Zoals elke staatsburger heeft de huisarts elk jaar recht op een periode van niet-werken. Dit is vast en zeker een leuk gegeven maar het brengt nogal wat praktische gevolgen en bedenkingen met zich mee.

Thuiszorg of Thuisgezondheidszorg (TGZ) kan de huisarts niet onverschillig laten, zeker niet nu met ingang van 1 januari 1991 een nieuw "Besluit van de Vlaamse Executieve, houdende coördinatie en ondersteuning van de Thuisverzorging" van kracht is.