De titel laat het vermoeden: het ligt helemaal niet in de bedoeling hier de integrale geschiedenis van een aantal kringen in het Vlaamse land te schrijven. Het moge veeleer een schets worden van een deelaspect: de belichting van het maatschappelijke, economische en politieke terrein waarop de huisartsenverenigingen tot ontwikkeling kwamen.

«...en dat lukt voor een stuk.» André Raes deed deze mooie uitspraak in de reeks interviews Schatten van mensen — 25 jaar WVVH. Die reeks gesprekken met vijf WVVH-pioniers (Herman Baeyens, Gilbert Temmerman, Frank Doorme, André Raes en Marc Lemiengre) kon u lezen in Huisarts Nu 17(1988) 2, 3, 5, 6 en 7. Naast de interviews zoals ze al gepubliceerd werden, stelden we deze mensen vragen over hoe zij de WVVH als vereniging ervaren hebben. Hun commentaren, aangevuld met eigen impressies als personeelslid van de vereniging, zijn de bouwstenen van dit artikel.

Wat de auteurs van onze reeks over medische statistiek en wetenschappelijke rapportering over de T-Toets te vertellen hadden, was te veel om in een keer verteerbaar te zijn. Daarom splitsten we de tekst in twee delen op. Wie dus na de aflevering van Huisarts Nu 17 (1988) 5 van juni vol gespannen verwachtingen op het vervolg zat te wachten, wordt nu bevredigd: hieronder start in medias res de tekst die aansluit op de aflevering van juni over deze manier om kwantitatieve uitkomstgegevens te toetsen. In een volgende aflevering (in november) gaan we trouwens nog verder in op toetsing, dit keer van...

De Medische Werkgroep tegen Atoomwapens wijdde op 17 oktober 1987 een colloquium aan vijanddenken in het nucleaire tijdperk. Hoe komt het toch dat (groepen van) mensen in stereotypen denken over andere (groepen van) mensen ? Behoort dat tot de menselijke aard zelf ? Hoe gaan we er mee om ? Hoe moeten we over vijanddenken oordelen ? In november 1988 zullen artsen uit de Midden- en West-Europese landen die door de nazi's werden bezet, zich beraden over de vraag wat nodig is om te beletten dat de geneeskunde verregaand medeplichtig wordt aan misdaden tegen de mensheid, zoals dat ondermeer in de...

Gedurende drie maanden (mei tot juli 1985) werden in het arrondissement Antwerpen het aantal acute alcoholintoxicaties geteld waarvoor medische of sociale opvang nodig was. Vastgesteld werd dat het er nagenoeg veertien per dag waren, waarvan er tien in de cel belandden en vier in de kliniek. De triage van deze patiënten gebeurde deels op rationele en deels op toevallige gronden. Meer over dit project kan u lezen in het vorige artikel in deze HANU van dezelfde auteurs. Men kan zich aanvullend afvragen of wel de juiste persoon in de cel of in de kliniek terechtkomt. Kan er b.v. iets gedaan...

De bekommernis voor een kwalitatieve zorgverlening ligt aan de basis van heel wat toetsings-, samenwerkings- en vormingsinitiatieven waarbij huisartsen betrokken zijn. Samen met de Koning Boudewijnstichting wordt door het Vlaams Huisartsen Instituut een nieuwe kwaliteitsverbeterende methode ontwikkeld: de kwaliteitskring. De kwaliteitskring of «quality circle» is een uit Japan overgewaaide methode die in het bedrijfsleven, als onderdeel van de integrale kwaliteitszorg en recent ook in de dienstensector (banken, transport) grote opgang maakt. Het is een kwaliteitscontrolerend en -bevorderend...

Een belangrijke bijdrage tot het demystifiëren van AIDS voor mensen met vragen rond deze ziekte wordt geleverd door de tientallen vrijwilligers die de AIDS-Telefoon wekelijks bemannen. Een greep uit enkele frequent voorkomende vragen en antwoorden maakt veel duidelijk over wat leeft rond AIDS in Vlaanderen.

De HIV-infectie is behandelbaar, maar niet te genezen. Wat te bewijzen was: het fundamentele verschil tussen behandelen en genezen. Er is geen vooruitzicht op een medicijn dat de getroffene kan terugbrengen naar de toestand zoals die bestond voor de besmetting. Je kan die niet ongedaan maken. Eens besmet is altijd besmet. Er is geen definitieve remedie, en er is ook geen vaccin. Restitutio ad integrum is in geneeskundige termen niet mogelijk, maar in menselijke wel. Als elke mens kan de HIV-patiënt zich ontwikkelen en ontplooien en kan hij groeien.

Ik hoorde dat ik seropositief ben, nu vier jaar geleden, nadat ik wegens een verkoudheid de huisarts raadpleegde.