Aan het begin van de jaren zestig beleeft de algemene geneeskunde in Vlaanderen (en nog meer in de rest van België) een absoluut dieptepunt. Waartoe zou ze nog kunnen dienen ?

Hugo Janssens heeft als bezieler van de UIA-groep altijd open gestaan voor nieuwe ontwikkelingen. Van in het begin was hij er zich van bewust dat huisartsgeneeskunde niet zonder meer een van de klassieke medische specialiteiten kon zijn. De huisarts en de specialist benaderen de patiënt vanuit een verschillende attitude. De mens staat centraal, als persoon, met zijn eigen inbreng, zijn eigen levensverhaal.

Het topje van de AIDS-ijsberg in ons land is erg klein, terwijl het deel onder water (seropositieven) uitgebreider is en langzaam zichtbaar wordt.

Niet alleen de buitentemperatuur stijgt, maar ook de vakantiekoorts kent hier en daar al een opflakkering.

Tot voor kort was HANU grotendeels het resultaat van vrijwillige, onbetaalde arbeid van velen.

Ruim vijftien jaar HANU liggen nu achter ons Het blad is in die periode van een mededelingenblad op klem formaat uitgegroeid tot een wetenschappelijk huisartsentijdschrift, dat maandelijks op 2.500 exemplaren verspreid wordt en in 1986 vrijwel 600 bladzijden vulde.

Een enkele uitzondering niet te na gesproken hebben Vlaamse huisartsen zich nooit erg bij milieuproblemen betrokken gevoeld.

De HANU-kernredactie heeft op 27 december jongstleden, na advies van de hele redactie, de prijs voor het beste HANU-artikel van de veertiende jaargang (1985) toegekend aan Johan Dewachter en Myriam Peeters, respectievelijk huisarts en psychiater in Lier, voor hun klinische les Huisarts en hyperventilatie.

Ieder jaar neemt de HANU-redactie zich voor speciale aandacht te besteden aan één van de aspecten van het tijdschrift.

Om de twee jaar trekt de hele HANU-Redaktie zich voor de duur van een weekend terug om alle details van het redaktioneel beleid bij te schaven. De resultaten van het recente weekend in december 1984 vindt u in dit en volgende nummers.