Boeiend moeilijk is het huisarts te zijn ! Boeiend omdat wij, dichter dan wie ook, bij het levende leed staan. Moeilijk omdat er zo veel aan te pas komt dat wij door zelfstudie en zelfwerk moeten leren.

Morgen krijgt de nascholing hechtere vorm. De opbouw zal veel materiaal en kundig vakmanschap vergen. Daarom is het nu de hoogste tijd dat wij, huisartsen, onze gedachten terzake inkleden.

Weer werden diploma’s uitgereikt. Weer groeit de artsenfamilie. Denk even terug aan de luister van uw eigen promotie... aan de rechtmatige fierheid die u toen bezielde... aan de verwachtingen waarmee u de huisartswereld binnenstapte. Verre herinneringen ? Verwerkte emoties ?

Het is niet zo maar toeval dat de huisarts opnieuw in de belangstelling aan het komen is.

Om het wetenschappelijk onderzoek omtrent huisartsgeneeskunde in eigen hand te houden hebben entoesiaste Engelse huisartsen enkele jaren geleden een « Research-Club » opgericht. Het initiatief kende een enorm succes. In Engeland bestaat nochtans een lange traditie in de research omtrent huisarts en gezondheidszorg. Alles prima georganiseerd door een plethora van colleges, research komitee’s en universitaire centra. Toch hadden de huisartsen er behoefte aan zelf te leren hoe het moet, en onderling te bepalen wat ze belangrijk en minder belangrijk vinden.

Deze boodschap wil U berichten over twee voor de W.V.V.H. levensbelangrijke initiatieven, te weten het Nationaal Projekt en het Kongres 75.

Sedert haar oprichting heeft onze vereniging zich aktief beziggehouden op alle domeinen, die met huisartsgeneeskunde ook maar iets te maken hebben. Wie herinnert zich niet de eerste nascholingsinitiatieven, die op provinciaal vlak doorgingen.

Nooit zenuwachtig geworden, als de patiënt je vertelt dat hij alvorens op het spreekuur te komen, reeds pillen nam ? Neen ? Ook niet als hij antibiotika slikte, of als het gebeurde op aanraden van de buurvrouw-verpleegster ?

Tussen droom en werkelijkheid staan wetten en praktische bezwaren ! Vele belangrijke ideeën in onze geschiedenis startten als utopie ! ONS huis was — jaren terug — én een droom én een utopie.

Er wordt tegenwoordig nogal wat gepraat over het maatschappelijk werk, een vage funktie die overal te pas en te onpas opduikt om slecht omschreven noden nu eindelijk eens op te lossen.