Zorgt de huisarts wel voldoende voor zichzelf? Voorkomt hij op tijd ernstigere problemen? En bij wie kan hij dan terecht? We vroegen het aan Eric Boydens, al jaren vertrouwd met burnout bij huisartsen.

Op een drukke dinsdag haast ik mij naar mijn interview met Johan van Eertvelde, verantwoordelijke van Poverello. In Brussel ligt het Poverellohuis aan de Zuinigheidsstraat, in een oud Kapucijnerklooster. Gezien hun missie kon de buurt niet beter uitgezocht zijn: vlak aan de Hoogstraat en de Blaesstraat, in de Marollen en de Bas-Fond van Brussel.

Met welke psychische problemen kampen artsen en welke factoren spelen hierin een rol? Zijn ze vatbaarder voor relatieproblemen dan anderen en waarom valt het hen zo moeilijk om voor deze problemen hulp te zoeken? En hoe zit het met de therapietrouw bij een behandeling voor een psychische problematiek? Johan Beullens vroeg het aan Paul lgodt, hoogleraar en diensthoofd van de Afdeling Psychiatrie, KU Leuven. Johan Beullens zelf is als psycholoog verbonden aan het Academisch Centrum voor Huisartsgeneeskunde en aan de Onderwijskundige Dienst van de Faculteit Geneeskunde van de KU Leuven.

Hoe dikwijls komt seksueel misbruik van patiënten door artsen in de praktijk voor? Hoe groot is het taboe nog en hoe gaan andere collega's hiermee om? Wat zijn factoren die tot seksueel misbruik kunnen leiden? Wat ervaart de patiënt(e)? En hoe kan seksueel misbruik worden voorkomen? Deze vragen legden we voor aan Piet Nijs, een bekend hoogleraar van de KU Leuven en tevens kliniekhoofd van het UZ Leuven en directeur van het Instituut Familiale en Seksuologische Wetenschappen. Het interview werd afgenomen door Johan Beullens, psycholoog bij het Academisch Centrum voor Huisartsgeneeskunde en de...

Vijfentwintig jaar geleden werd aan de Katholieke Universiteit van Leuven voor het eerst een nieuwe leerstoel huisartsen geneeskunde opgericht. Het was de derde in Europa, na Dundee (Schotland) en Utrecht (Nederland). In die tijd werd aldus een Europese trend gezet, die in Leuven snel werd opgenomen en die nu, 25 jaar later, in de meeste Europese landen zijn vruchten afwerpt. Tijd om even een balans op te maken.

JOS VERWILT, de persoon die twintig jaar lang lief en leed van de WVVH deelde nam onlangs afscheid van zijn functie. Met een drukbezochte maar intens beleefde natuurwandeling en receptie zette hij een punt achter zijn professionele loopbaan. Voor bijna niemand van de WVVH-leden die actief in de vereniging meewerken of ooit meegewerkt hebben, zal Jos een onbekende zijn. Maar ook de niet meewerkende WVVH-leden kregen zijn aandacht. Zo hield hij hen vele jaren door zijn verslagen in HANU op de hoogte van de werkzaamheden van de Centrale Raad. Aan velen heeft hij telefonisch of schriftelijk...

Met de jaren negentig wordt het laatste decennium van de twintigste eeuw ingeluid. Op naar het jaar 2000. Voor we zover zijn, moet dit decennium eerst nog ingevuld worden. De overgang naar 1990 valt voor de Wetenschappelijke Vereniging samen met de wisseling van het voorzitterschap. De huidige voorzitter Jos Van Bragt sluit de jaren tachtig af. Chris Geens zal de jaren negentig inleiden. Welke plannen heeft de Vereniging voor de toekomst? Blijft alles rustig voortkabbelen, blijft alles wat bij hetzelfde, of dienen grootse plannen zich aan? In welke rol ziet de nieuwe voorzitter zichzelf binnen...

Dit artikel is slechts begrijpbaar voor wie ook het vorige artikel (zie D. Leroy «De beroepsopleiding tot huisarts» in dit nummer van HANU) gelezen heeft. Zoniet mist men het kader om dit gesprek te situeren.

Om dr. Brendan O'Shea te ontmoeten voor een interview over huisartsgeneeskunde in Ierland, moet ik mijn weg zoeken in de ongure achterbuurten van Dublin. Die liggen achter de uitgestrekte en wereldvermaarde Guinnessbrouwerijen, waar alle hospitalen van de stad op een kluitje bij elkaar staan. Het is alsof de hospitaalgeneeskunde in Dublin uitgerekend in die wijk ondergebracht is omdat de nood aan medische begeleiding daar, waar de «outcasts» leven, het grootst is. Tijdens het internationale VHI-congres op 21 oktober 1988 houdt Brendan O'Shea een referaat. Hij legt uit hoe hij zijn bevoorrechte...

Vorige maand kondigde ik aan dat «hier het klotsen van de golven tegen de pier van Oostende» zou weerklinken. Mijn beeld van West-Vlaanderen is achterhaald. Het kloppende hart van de provincie blijkt immers niet zozeer de kuststrook of het uitermate fraaie Brugge te zijn, als wel de economisch slagvaardige driehoek Kortrijk-Roeselare-Izegem. Ze is natuurlijk heel recent, die opmars van West-Vlaanderen. Ook in de WVVH hebben de Westvlaamse vertegenwoordigers, die er nochtans altijd geweest zijn, nooit hun stempel op het WVVH-gebeuren kunnen drukken. Ze moesten letterlijk en figuurlijk van veel...