Een lokaal gezondheidsbeleid is vrij nieuw in Vlaanderen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld in Groot-Brittannië. Nochtans kunnen de lokale besturen het verschil maken door een goede en bereikbare basisgezondheidszorg op een duurzame manier te verankeren in de gemeenschap.

Waar kun je als huisarts met je vragen over ‘het beleid’ terecht? Kun je als huisarts mee het beleid bepalen? Wordt er wel geluisterd naar de kleine ‘keuterhuisarts’ of zijn de hoge piefen in Brussel eerder onder de indruk van de grote spelers in het landschap zoals de mutualiteiten en de ziekenhuizen?

Tijdens een van de hittegolven van de laatste jaren besprak ik op huisbezoek bij een patiënte de maatregelen die ze voor haar inwonende moeder kon nemen. Ze onderbrak me: “Dokter, volgende week wordt er airconditioning geïnstalleerd. Dan is het probleem van de baan.”

Ondanks de moeizame start van het Vitalinkmedicatieschema kan het delen van medicatiegegevens levensbelangrijk zijn voor de patiënt. Een recente nota, opgesteld door Domus Medica en andere zorggroepen, wil duidelijkheid brengen in de taakverdeling tussen de betrokken zorgverleners en juridische implicaties.

Op 23 oktober 2018 organiseerde het departement volksgezondheid van het Instituut voor Tropische Geneeskunde in Antwerpen een internationaal symposium over basisgezondheidszorg in Noord en Zuid. Hoever staan we nu, veertig jaar na de eerste ambitieuze verklaring over basisgezondheidszorg in Alma-Ata?

Hoe kunnen huisartsen het medisch leiderschap opnemen in de eerstelijnszorg? Drie jonge artsen bezochten het Nederlandse congres ‘Hoe vergroot jij je invloed?’ en vonden hier heel wat inspiratie.

De organisatie van een wachtpost wijkt op vele vlakken af van een doorsnee organisatie. Zo is er weinig of geen hiërarchie en zien medewerkers elkaar zelden. Wat is belangrijk om deze organisatie te doen slagen?

Welke noden hebben ouders bij de ondersteuning van hun suïcidaal kind? Het Kenniscentrum Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen – Odisee zocht het antwoord op deze vraag en ontwikkelde op basis van de bevindingen de website ‘Help! Mijn kind denkt aan zelfmoord’.

Met de toenemende internationale spanningen is de inzet van kernwapens opnieuw actueel. Al in de jaren ’80 zetten artsen zich in om de bevolking bewust te maken van de rampzalige gevolgen hiervan. Jef De Loof was toen één van de grote bezielers van de Medische Werkgroep tegen Atoomwapens, later omgedoopt tot Artsen voor Vrede.

Er zijn meer doorverwijzingen naar de diëtist, maar er zijn nog knelpunten. Vaak schort er wat aan de communicatie tussen diëtist en huisarts. Hoe kan het beter?