Op 25 juni 1987 hield de Federatie van Consultatiebureaus voor Levens- en Gezinsvragen een informatiedag rond «AIDS». Dit boek is een bundeling van negen voordrachten. Het is een goede keuze geweest om de strikt medische aspecten te beperken tot enkele historische schetsen en de essentiële inzichten van de ziekte.

In deze herwerkte versie van een academische rede (oktober 1987) brengt P. PIOT een status quaestionis van het AIDS-probleem in Centraal-Afrika.

Ondanks enkele zeer zeldzame dramatische voorbeelden van HIV-besmetting ten gevolge van een medische handeling, komt de prikverwonding als enig ernstig reël gevaar naar voren.

Ons rechtssysteem steunt van oudsher op een evenwicht tussen de rechten en belangen van het individu enerzijds en deze van de samenleving anderzijds. Ziekten als AIDS dreigen de balans van het individueel versus het algemeen belang grondig te verstoren. Hoewel sommige vragen in verband met AIDS vanuit de vigerende rechtsnormen kunnen worden beantwoord, zullen ook nieuwe normen moeten worden ontwikkeld. De cruciale vraag is op welke wijze individuele rechten optimaal kunnen worden beschermd zonder aan het belang van de medemens afbreuk te doen. Het zoeken naar een sereen antwoord op deze vraag...

De behandeling van AIDS-patiënten was in het begin uitsluitend op de gevolgen van de immunodeficiëntie toegespitst en is dat voor het grootste deel nu nog. Deze therapie komt neer op de bestrijding van zeer ernstige, vaak gegeneraliseerde opportunistische infecties en van geassocieerde maligne aandoeningen zoals het Kaposisarcoom. Na de ontsluiering van de etiologie gaf de zoektocht naar een geschikt antiviraal middel zeer snel een eerste resultaat: zidovudine. Het produkt verkreeg omwille van de aard van de ziekte een uitzonderlijk snelle registratie. Het ontwikkelen en evalueren van een...

In Huisarts Nu 17 (1988) 9, 473-477 kon u ons verslag lezen van het internationale VHI-jubileumcongres (Antwerpen, 21 en 22 oktober 1988) Brendan O'Shea heeft er een referaat gehouden over zijn studie in Dublin van de sociale omgeving van HIV-positieven en hun intiemste niet-professionele verzorgers (blz. 474). Wij vroegen hem toen de eerste resultaten van zijn onderzoek nu al in Huisarts Nu te publiceren. Hij heeft snel gereageerd, wij hebben in extremis voor een vertaling gezorgd en zo kon zijn pilootonderzoek nog in dit HANU-themanummer over AIDS opgenomen worden. De auteur wil vooral de...

Een belangrijke bijdrage tot het demystifiëren van AIDS voor mensen met vragen rond deze ziekte wordt geleverd door de tientallen vrijwilligers die de AIDS-Telefoon wekelijks bemannen. Een greep uit enkele frequent voorkomende vragen en antwoorden maakt veel duidelijk over wat leeft rond AIDS in Vlaanderen.

Als weinig andere ziekten is AIDS ook een sociaal fenomeen en inzet van een politiek gevoerd debat, AIDS komt trouwens ruim aan bod in de pers, vaak op een spectaculaire, sensationele manier. Dat kleurt de maatschappelijke beeldvorming over deze ziekte. Wij huisartsen hebben niet alleen af te rekenen met de louter medische aspecten van AIDS. We moeten ons bezinnen over tal van andere vragen. Het antwoord erop zal onze omgang met het HIV, in de gestalte van patiënten, seropositieven en familieleden, vormgeven. Deze vragen willen we nu kort even overlopen.

Als ik een voordracht geef over algemene preventie, begin ik vaak als volgt: «Preventie in de huisartsenpraktijk is simpel: zij bestaat uit goede voorlichting en enkele eenvoudige opsporingsonderzoeken». Welnu, preventie van AIDS is nog eenvoudiger want zij bestaat uitsluitend uit goede voorlichting. Als huisarts komen we momenteel nog steeds zelden met een AIDS-patiënt in aanraking. Wel wordt de huisarts dagelijks geconfronteerd met allerlei andere aspecten van de AIDSproblematiek zoals ongeruste patiënten, vragen om de «AIDS-test», confrontatie met risicogedrag...

Onderstaande tekst is een beleidsverklaring van het Gemeenschapsministerie van Volksgezondheid inzake preventie en bestrijding van AIDS in Vlaanderen. De basis voor deze tekst werd gepuurd uit het verslag van de Wetenschappelijke Stuurgroep van de Vlaamse Gemeenschap, d.d. 6 oktober 1988, inzake profilactische maatregelen tot AIDS-preventie op korte en lange termijn.