Onder dokters wordt weleens gezegd dat een huisarts een afspiegeling is van zijn patiënten, of ze tenminste verdient. We leven in een wereld van expert opinions, dus ik laat het aan elke lezer om dit zelf na dit verhaal te beoordelen.

Aan de hand van een casus wordt duidelijk gemaakt hoe men anno 2011 in de regio Vlaams-Brabant Oost jonge mensen met een dreigende psychose tracht op te vangen.

Deze cohortstudie onderzocht 1 109 475 Zweedse mannen van wie het intelligentiequotiënt (IQ) gemeten werd tijdens hun militaire dienst voor de leeftijd van 24 jaar. Het IQ werd gemeten met vier tests, waarbij de verbale mogelijkheden, het logisch denken, het ruimtelijk inzicht en de technische mogelijkheden in kaart werden gebracht.

De bedoeling van deze klinische les is, aan de hand van de geschiedenis van een chronisch zieke patiënte, een teoretisch overzicht te geven van een zeer frekwent voorkomend ziektebeeld: de borderline psychose. Ik zal aantonen dat het voor de arts niet moeilijk is, geïrriteerd te worden door patiënten die erg ziek blijken en erg schijnheilig, hysterisch, spelletjes spelend overkomend. Irritatie ontstaat eerder bij gebrek aan kennis van de arts. Verder ga ik in op de manier waarop de huisarts kan omgaan met zijn eigen onzekerheden en gevoelens van onvermogen naar deze patiënten toe.