Bij het verduidelijken van klachten wordt vaak teruggegrepen naar een diagnostisch landschap. Er doen zich echter situaties voor waarin patiënten veel meer baat hebben bij het oppuntstellen van de psychosociale problematiek, zelfs indien men zich aandient met een acuter probleem.

Om de kans op COVID-19 te bepalen is het klinisch relevant het moment in de epidemie te kennen, maar ook de leeftijd, het geslacht, de risicofactoren, symptomen en vaccinatiestatus van de patiënt.

Gezien de positieve ervaringen is de kans groot dat het teleconsult blijft. Maar in welke situaties is het teleconsult gepast? En hoe dit praktisch en veilig organiseren?

Het aantal chronische patiënten met een middelmatige tot hoog complexe zorgvraag neemt steeds toe. De zorg voor dergelijke patiënten vraagt van de huisarts maximale inzet op het vlak van coördinatie van specialistische zorg, intensief medicatiebeheer, secundaire preventie en meer.

Slapeloosheid is een frequente en toenemende klacht in de eerste lijn. Naar schatting een derde van de algemene bevolking heeft symptomen van slapeloosheid en 10% voldoet aan de criteria van chronische insomnia.

In het nieuwe boek ‘Klinisch redeneren: van model naar competentie’ schrijft Jef Van den Ende zoals hij is: begeesterend, inspirerend, uitdagend. Bijna twintig jaar geleden leerde ik via Jef Van den Ende en Rudi Bruyninckx het begrip ‘drempels’ kennen. Dat het niet altijd nodig was om 100% zeker te zijn van een diagnose duurde even voor dat echt volledig doordrong. Meer zelfs, dat het streven naar te veel zekerheid schadelijk kon zijn voor de patiënt en voor het systeem, was voor mij toen ronduit een eyeopener.

De huidige versie van het Leuvens Consultatiemodel werd getoetst aan de inzichten uit de actuele internationale literatuur. Vraag is of dit model alle essentiële elementen bevat en waarin het zich onderscheidt van andere modellen.

Het Leuvens consultatiemodel is een bruikbaar kader om de raadpleging op zinvolle wijze te laten verlopen. Een cruciaal element hierin is de oriëntatie die peilt naar de ideeën, de beleving en verwachting van de patiënt.

In dit artikel bieden we u een overzicht van de evoluties die de geestelijke gezondheidszorg in België heeft ondergaan. Vernieuwde zorgvormen, die zijn afgestemd op de individuele noden van een patiënt, moeten reïntegratie in de maatschappij vooropstellen.

‘Complexiteit’ als nieuw paradigma voor de interpretatie en analyse van biologische en maatschappelijke fenomenen is nog maar weinig ingeburgerd in de medische wetenschap. Nochtans biedt de theorie ons de mogelijkheid om deze fenomenen op een meer genuanceerde en correcte manier in te schatten. In dit nummer wordt een eerste aanzet gegeven om deze boeiende materie aan te snijden. In een eerste artikel legt G. Goderis de theoretische grondslagen van complexiteit uit en wordt een brug gemaakt naar de interpretatie van ziektegedrag. In een volgende artikel past H. Wynants dit model toe op het...