Van 18 tot 21 november 1981 had aan de Rijksuniversiteit Limburg te Maastricht, het eerste Nederlands G.V.O.-kongres plaats. Dit gebeurde onder enorme belangstelling: 500 deelnemers (onder wie 18 Vlamingen) en 40 sprekers (ook hier 2 Vlamingen). G. V. O. is duidelijk 'in': ieder wil er bij zijn en zijn of haar stukje van de G. V. O.-koek inpalmen.

Het ingewikkeld systeem van — zorg voor de gezondheid — rust op drie pijlers: — dwingende voorschriften, m.a.w. «Waar zal je je aan moeten houden?» — aanbod aan voorzieningen, m.a.w. «Welke hulp is er ter beschikking? » — reeks van edukatieve interventies of gezondheidsvoorlichting en -opvoeding (G.V.O.), d.w.z. «Waar kun je voor een groot deel zelf voor instaan?» Over de betekenis van G.V.O. en de wijze waarop die interventies kunnen worden toegepast, willen wij het nu verder hebben.

In een maatschappij, die gekenmerkt wordt door chronische en degeneratieve gezondheidsproblemen, is een preventieve aanpak noodzakelijk. Niet alleen door de hulpverleners maar ook door ieder individu en zijn omgeving. Om hiertoe in staat te zijn, moet men als eerste vereiste beschikken over een noodzakelijke kennis en inzichten in de faktoren, die de gezondheid beïnvloeden. Het kan echter niet blijven bij deze passieve kennis. De G.V.O. is maar een vertrekpunt naar een bewustmaking van de bevolking, doordat zij via de betrokkenheid en de eigen verantwoordelijkheid een zeer belangrijke inbreng...

Een oude Chinese uitspraak luidt: «Eén afbeelding zegt meer dan duizend zinnen».

De kriteria van een goede voordracht. 1. Het terrein verkennen 1. het publiek: ervaringen en verwachtingen, kontekst van de voordracht 2. de voordrachtgever: ervaringen, bedoelingen, werkwijzen, grenzen 3. het onderwerp: verzamelen van gegevens

Het boek « Food Habit Management» van Julie Waltz is opgevat als een kursusboek voor de patiënt, ingedeeld in twaalf lessen.

Vooreerst wijzen we op de begripsverwarring die er heerst zowel inzake nomenclatuur als inzake normen.

In Nederland werd in 1979 aan 3.128 personen die gestopt waren met roken, de volgende vraag gesteld: « Bent U op advies van de dokter gestopt, of op aanraden van vrienden, kennissen, familie of op eigen initiatief?». 79% deed het op eigen initiatief, 15% op advies van de dokter, 3 % op advies van vrienden.

De hiernavolgende tekst is een verslag over een proces van groepsvermagering zoals dat liep van september 1979 tot eind februari 1980.

Veel tijd en energie wordt in de gezondheidssektor besteed aan de problematiek van het afstemmen van vraag en aanbod op elkaar.