Dit themanummer is volledig gewijd aan de huisartsenopleiding. U komt te weten hoe hibo’s hun tijd zoal doorbrengen, hoe hun praktijkproject eruitziet, hoe ze in het ziekenhuis aan hun trekken komen, wie hun praktijkopleider is en wat voor eindproef hen te wachten staat na negen jaar onderwijs: zeven jaar aan de universiteit en twee jaar aan het ICHO.

Hoe moeten artsen anno 1998 hun vrijheid van diagnose en therapie invullen? Vanuit verschillende invalshoeken worden immers beperkingen opgelegd. Hoeveel bewegingsruimte heeft de arts nog? Bedreigen aanbevelingen en maatschappelijke factoren deze vrijheid of zijn zij er een verruiming van? Vanuit deze bedenkingen groeide het thema voor het jaarlijkse Ledencongres van de Wetenschappelijke Vereniging van Vlaamse Huisartsen. De voordrachten van dit congres werden voor dit themanummer over "Vrijheid van diagnose en therapie" tot artikels herwerkt. Omdat de WVVH 35 jaar bestaat, is het ook een...

Aandachtige lezers zullen het wel gemerkt hebben: Huis­arts Nu maakt moeilijke tijden door. Een gestaag op­drogen van de aanvoer van goede artikels maakt het moeilijk om ons verschijningsritme vol te houden. De oorzaken hier­van zijn wellicht veelzijdig. Toch laten we ons hoofd niet hangen. Twee initiatieven moeten het mogelijk maken Huisarts Nu terug op dreef te brengen en vooral u als lezer te blijven boeien.

Dankzij overheidsfinanciering is het mogelijk geworden om aanbevelingen voor de medische praktijk met een grotere regelmaat uit te brengen. De aanbeveling "Preventie van neuraalbuisdefecten", die in dit nummer wordt gepubli­ceerd, is de opener van deze nieuwe reeks. Aanbevelingen over influenza, cariës, acute keelpijn, astma bij kinderen en acné zitten in de pijplijn. Hoe komen deze aanbevelingen nu tot stand en welke criteria kan de huisarts hanteren om hiermee kritisch om te gaan?

Vele huisartsen hebben ervaring met de zorg voor zuigelingen en kleine kinderen, maar die ervaringen worden zelden gebundeld.

Binnen de Wetenschappelijke Vereniging van Vlaamse Huisartsen (WVVH) sluimerde sinds lang de idee om de theoretische besliskunde vanuit het standpunt van de huisarts opnieuw te bekijken.

Als hoofdredacteur van “Huisarts Nu” krijg ik elk jaar opnieuw de vraag of het wel zin heeft een wetenschappelijk tijdschrift voor huisartsen in Vlaanderen uit te geven. Stelt men die vraag op een ogenblik dat het aanbod van degelijke, wetenschappelijk onderbouwde artikels overvloedig is, dan heb je helemaal geen moeite meteen antwoord. Is de korf leeg of is elk lid van de redactie bezig om toch maar iets uit de modderpoel te sleuren, dan is het antwoord veel moeilijker.

Dit is het laatste nummer van de vijfentwintigste jaargang van Huisarts Nu. Op de ledendag van de WVVH in november werd Huisarts Nu voor haar vijfentwintigste verjaardag volop in de bloemetjes gezet. Naar aanleiding van dit zilveren jubileum kregen alle Vlaamse huisartsen trouwens een speciaal themanummer over medische besliskunde. Voordat Huisarts Nu zich met vuur in een tweede kwarteeuw kritische huisartsengeneeskundige publicaties stort, krijgt u in dit decembernummer een eerste "aanbeveling voor de medische praktijk".

Dit beleidsplan, geschreven door Olga Van de Vloed, voorzitter van de WVVH, is gebaseerd op verschillende documenten uit binnen- en buitenland, op discussies van het WVVH- bezinningsweekend van 10 en 11 juni 1995 en de eerste vergaderingen van de stuurgroep Kwaliteitsbevordering. De tekst is aangepast aan de opmerkingen van de Algemene Vergadering van de WVVH van 2 september 1995 en aan die van het Vlaams Huisartsenparlement van 16 december 1995.

In het antieke Grieks betekent climacterium de sport van een ladder. Binnen een astrologische context duidt het op een kritisch punt in een mensenleven en in het Latijn heeft dit woord, gebruikt als adjectief, de volgende betekenis: behorend tot een gevaarlijke levensperiode, meestal een veelvoud van zeven. Zoals de menarche in vele culturen meisjes toegang geeft tot de wereld van de vrouwen en deze overgang ook ritueel wordt geduid, zo heeft ook de menopauze binnen elke cultuur een eigen betekenis.