De huisarts kan een machtig bondgenoot zijn in de strijd om de ontwikkeling van de eerstelijns gezondheidszorg (hierna te noemen ELGZ), ofwel een ernstige belemmering. Welke rol hij speelt hangt af van zijn opvatting over het koncept en zijn opstelling. Ik zal proberen deze bewering te staven, door een overzicht te geven van de wijzen waarop de definitie van ELGZ volgens de Verklaring van Alma Ata is uit te leggen. Vervolgens zal ik valkuilen aan wijzen, waarin huisartsen kunnen tuimelen en dat dan ook doen. Daarna beschrijf ik een scenario om eerstelijns medische zorg te veranderen in...

In dit artikel trachten we te schetsen hoe een overleg tussen Regionale Kringen, WVVH, UHAK, en universiteit, op vlak van navorming, in Oost-Vlaanderen groeide en leidde tot de oprichting van het HNI. Uitgangspunt, doelstelling, ontwikkeling, filosofie en werking worden belicht.

Deze tekst is, na de «Funktie- en Taakomschrijving van de Huisarts» (september 1982), de tweede realisatie van het Huisartsen-overleg-orgaan, waarin alle belangrijke artsenorganisaties in het Vlaamse gewest, waarin huisartsen zetelen, deelnemen.

Een vrouw maakt een gekompliceerde bevalling door; het kindje wordt achteraf bij haar «weggehaald». De moeder gaat door onder lijden, vervalt in een depressie — «nuchtere», zeg maar niet zo gevoelige deskundigen vragen zich af waar dat nu voor nodig is — maar hoe dan ook, die depressie sleept aan, een jaar lang. Dan dient zich wéér een problematische bevalling aan.

European General Practice Workshop kwam in oktober 1982 met een gemeenschappelijke verklaring over het Wetenschappelijk Onderzoek in de Huisartsgeneeskunde. U leest hier de Nederlandse vertaling.

De DSM-III is een handleiding, initieel bestemd voor het (statistisch) verwerken van een bepaald soort van medische gegevens, m.n. psychische stoornissen. In zijn huidige vorm reikt de bedoeling van de samenstellers echter verder, en wil het ook een «standaard»-referentiewerk zijn voor alle clinici die begaan zijn met het uniform diagnosticeren van dergelijke aandoeningen. De struktuur van dit werk is met zeer grote zorg gekoncipieerd en voorbereid, zodat het te verwachten valt dat het inderdaad een leidraad zal worden waar in de toekomst meer en meer zal naar verwezen worden. Ook voor...

Prof. van Aalderen is in Vlaamse Huisartsenkringen nogal breed bekend als de ontwerper van het «metodisch werken» waarover u in dit tijdschrift bij herhaling kon lezen. Hij werkte als hoogleraar Huisartsgeneeskunde aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Zonder dat zijn leeftijd of andere redenen hem daartoe noopten, stopte hij bij het eind van vorig jaar zijn loopbaan als hoogleraar en als huisarts. Zijn redenen hiervoor zette hij uitvoerig uiteen in zijn afscheidskollege. De door van Aalderen ontwikkelde gedachtengang heeft op vele mensen een diepe indruk gemaakt. Talrijke Nederlandse...

«Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, dacht ik als een kind; nu ik een man geworden ben, heb ik het kinderlijke afgelegd. Thans zien wij als in een spiegel, in raadselen, maar dan van aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten dele, maar dan zal ik ten volle kennen zoals ik zelf gekend ben.» Paulus: 1 Kor., 13, 11-12

De GVO heeft op eerste gezicht weinig met de huisartsenpraktijk te maken. Deze praktijk is overwegend gericht op genezing (kuratief) en GVO wordt doorgaans gesitueerd als een instrument van de preventie. In deze inleiding tot de studiedag over patiëntenvoorlichting door de huisarts wil ik eerst ingaan op de koerante associatie GVO en preventie. Waarom dit nauw verband? Verder zal ik aantonen dat de GVO niet alleen van toepassing is bij de preventie van ziekten maar ook in diagnose en behandeling van patiënten een rol kan spelen (weliswaar onder de schuilnaam patiëntenvoorlichting). Tenslotte...

Kinderen met leukemie of kwaadaardige tumor hebben vandaag een veel betere prognose dan 10 jaar geleden. Vooral dank zij een betere diagnostiek en een betere behandeling. Het doel van de behandeling is niet langer meer palliatie maar definitieve genezing.