Oproepen uit vluchthuizen leiden vaak tot gevoelens van onmacht en frustratie bij de betrokken huisarts. Door de crisissituatie van het ogenblik en de onbekende voorgeschiedenis van de patiënt kan hij zijn huisartsengeneeskundige kennis en kunde niet ten volle aanwenden. Factoren zoals “crowding”, automedicatie en beperkte diagnostische mogelijkheden verhinderen vaak een gepaste hulpverlening. Nochtans hebben de bewoners van vluchthuizen groot vertrouwen in de deskundigheid van de huisarts, niet in het minst door zijn lage drempel-functie. Een viertal casussen schetsen deze moeilijke, maar...

Geweld in het gezin. Hoe sta je er als huisarts tegenover en hoe pak je het aan? Wat te doen en hoe te reageren bij een "gewelddadige” oproep tijdens een wachtdienst? Onderstaande tekst reikt na de beschrijving van de casus een mogelijke aanpak en wijze van reageren aan.

Uitgaande van twee enquêtes bij huisartsen en van de literatuur werd in het vorige artikel een beschrijving gegeven van de verschillende aspecten van peptische oesofagitis, zoals die voorkomt in de eerste lijn. Na dit eerste deel waarin vooral het voorkomen, de symptomen en de diagnose besproken werden, volgt nu een overzicht van de behandeling.

Begin 1989 kreeg het Vlaams Huisartsen Instituut en de Société Scientifique de Médicine Generale de opdracht een enquête te verrichten over de ontstekingspathologieën van de slokdarm. De bedoeling was, door middel van een enquête over praktijkgevallen, na te gaan hoe de ontstekingspathologieën van de slokdarm zich in de eerste lijn aandienen, wat de relatie is met de symptomatologie, hoe de huisarts deze aandoening percipieert en welke zijn houding is in verband met diagnose en behandeling.

’t Was weer zo één van die miezerige ochtenden, waar de reumalijders zo’n last van hebben.