Al vroeger dan de oorspronkelijke Olympische Spelen in Griekenland werd reeds aan sport gedaan. Vooral vechtsporten stonden in het teken van de belangstelling. Er was toen natuurlijk nog geen sprake van medische sportkeuring, wel van regelmatige training.

De bespreking van dit hoofdstuk uit de praktijkuitoefening door de huisarts noopt ons duidelijk de indikaties voor de wondhechtingen te stellen en daarnaast de voorwaarden waaraan het materiaal moet beantwoorden.

Pijn is een alarmsymptoom. En dat zowel in de richting arts, als in de richting patiënt.

— Hoe kijken de geneesheren, vanuit hun praktijk in de gezondheidszorg tegen de gekregen opleiding aan ? — Wat zijn de reacties en de inzichten bij de huisartsen ? Ik wil graag eerst mijn opgave scherp omgrenzen. Binnen het breed gestelde kader beperk ik me tot een zo konkreet mogelijk antwoord op volgende twee vragen : 1. Hoe kijken wij als huisartsen tegen de gekregen opleiding aan ? 2. Hoe gaan wij reageren en op basis van welke inzichten ?

Het infiltreren van pijnlijke gebieden met een lokaal anestheticum is een therapie die waarschijnlijk even lang bestaat als de lokale anesthetica. Het is een bekend feit dat neklijders vaak klagen van pijnlijke valleixpunten, die vooral gesitueerd zijn in de posterieure spiermassa’s, namelijk daar waar de trapezius de glooiende overgang uitmaakt tussen nek en schouder, de musculus supraspinatus, en de musculi rhomboideï. De patiënten geven een zwaartegevoel aan in deze streken. Diepe palpatie b.v. het samenknijpen van de trapezeï tussen duim en wijsvinger lokt onmiddellijk de diepe pijn uit.

Het helpen van mensen in nood is een specifieke opdracht voor de huisarts. Zijn taak is voorzeker het genezingsproces zo mogelijk te bevorderen met gebruik van al de verworvenheden van de medische wetenschap, maar evenzeer moet heel zijn werk « patient-centered » zijn en aandacht wekken voor al de morele en psychische noden van de patiënt. Het ene is niet mogelijk zonder het andere.

Ofschoon in het senium organische hersenletsels veelvuldig voorkomen, treden ons inziens ongetwijfeld affectieve stoornissen nog vaker op.

In onze Spekulum-rubriek, heden twee onderwerpen : 1. De tekst van een toespraak van Dr. Halfdan Mahler over « de gezondheid van het gezin ». Volgens één onzer medewerkers een meer wetenschappelijke benadering van het tema van Ivan lllich. (cfr. Hanu 3.75). 2. Een reflektie van collega Seuntejns na één jaar fungeren van het Centrum voor Huisartsenopleiding aan de R.U.G.

Patiënt heeft zelf reeds de diagnose «scheefstand van het gelaat» gesteld. Wij, artsen, moeten nu trapsgewijs de minder frekwente gekende oorzaken gaan uitsluiten, om de meest frekwente vorm, de idiopathische paralyse van Bell te herkennen ; wij zullen ook de aard en de evolutie van elke «Bell» moeten onderkennen ; een goede therapeutische aanpak kan zeer beslissend zijn in verband met restletsels. Het leek ons dan ook zeer interessant om een werkschema op te stellen, dit te publiceren in deze nascholingsrubriek, en u te vragen naar aanvullingen, kritiek... Het opstellen en het kritisch...

Doelstelling van dit artikel is niet de vraag te beantwoorden welke de plaats is van de huisarts in de verloskunde, dit is helaas regionaal zeer verschillend, hangt af van plaatselijke gebruiken, van plaatselijke specialist, van plaatselijk ziekenhuis...