In de palliatieve thuiszorg wordt de steun van een multidisciplinaire begeleidingsequipe (MBE) vooral ingeroepen bij patiënten met complexe symptoomlast en palliatieve sedatie. Dat blijkt uit een analyse van het Wit-Gele Kruis van Antwerpen.

De kans op het ontwikkelen van dementie kan worden beperkt door aanpassingen in de levensstijl en een tijdige aanpak van risicofactoren. Naar schatting is 45% van de gevallen van dementie hierdoor potentieel te voorkomen.

De gemiddelde vijfjaarsoverleving bij hartfalen bedraagt slechts 50%. Toch wordt palliatieve zorg bij patiënten met hartfalen te weinig en te laat ingezet. Hoe het gesprek tijdig aangaan?

De bepaling van natriuretische peptiden kan helpen in de vroegdiagnose van hartfalen. Ondanks de meerwaarde van deze test, wordt deze nog steeds niet terugbetaald.

Personen met hartfalen hebben gemiddeld meer dan vijf andere aandoeningen. Hoe komen tot een nauwkeurige diagnose, de juiste medicatie en gepersonaliseerd zorgplan?

Adolescenten en jongvolwassenen vormen een bijzondere groep binnen de oncologische zorg. Door hun jonge leeftijd en ontwikkelingsfase hebben ze specifieke noden zowel op psychosociaal als klinisch vlak.

Elke huisarts heeft een authentieke manier nodig om met onuitgesproken verwachtingen om te gaan en met de juiste energie aan de slag te blijven. Positieve Gezondheid kan hiervoor een weg zijn.

De meeste patiënten kunnen gedurende hun hele leven zelfstandig op consultatie komen en hun rechten als patiënt uitoefenen. Het kan ook gebeuren dat patiënten af en toe iemand meenemen op consultatie of aanwezig laten zijn tijdens een huisbezoek ‘om zeker te zijn dat ze alles juist hebben verstaan’. Nog steeds zijn patiënten dan in staat om hun rechten en plichten zelfstandig uit te oefenen. Ze behouden de regie over hun leven en gezondheid.

Het is belangrijk dat de diagnose van stotteren bij kleuters zo vroeg mogelijk wordt gesteld. Een gepaste en tijdige begeleiding levert immers de beste resultaten op.

De meeste vrouwen verwerken op een spontane manier een abortus. Maar sommige patiënten kunnen in de knoop geraken met hun gevoelens. Hoe kunnen huisartsen begeleiden en ruimte maken voor ‘verborgen rouw’?