Hoe stel ik mij op tegenover mensen met een etnische achtergrond? Irriteer ik mij als blijkt dat iemand die reeds tien jaar in Nederland woont, nog steeds geen Nederlands spreekt? In hoeverre ben ik bereid rekening te houden met culturele verschillen en waarden? Hoe zit het met mijn eigen racisme? Welke is de onbewuste boodschap die ik laat overkomen?

Hoe komt men tot het vermoeden van de diagnose kabelbreuk bij een pacemakerpatiënt? Welke elementen leiden tot een dergelijke diagnose? Hoe kan zo'n defect opgespoord worden? Wat zijn de incidentie en de gevolgen van deze verwikkeling? Aan de hand van een zelf beleefde casus beschrijft de auteur zijn ervaringen met deze materie.

Volker is een jongeman van 19 jaar, Peter is 35 en Wim 28 jaar. Allen kwamen ze op consultatie bij de huisarts met voor AIDS kenmerkende symptomen, met vragen, twijfels en met zekerheden. Uit de consultaties blijkt dat AIDS en de behandeling met meer te maken hebben dan met een klinisch ziektebeeld alleen.

Sommige kinderen mogen voor hun gezondheid geen brood of andere meelprodukten eten; vaak moeten ze dit dieet heel hun leven lang volgen. Dit wat vreemde dieet doet echter wonderen voor een coeliakiepatiënt. Het duurt vaak lang voor de diagnose gesteld wordt; ook pediaters denken vaak niet tijdig aan glutenintolerantie Het loont dus de moeite om het ziektebeeld aan de hand van onze eigen ervaring toe te lichten. Ook de hulp van de Vlaamse Coeliakie vereniging heeft hierin een belangrijke rol gespeeld.

Door een lichtbak worden dieren 's nachts gelokt en van hun natuurlijke alertheid beroofd. Het maakt het de jager gemakkelijk om de prooi te vangen. De auteur vergelijkt het gedrag van artsen met dit fenomeen: in de benadering van ziektebeelden worden ze soms zo door bepaalde symptomen opgeslorpt, dat ze hun holistische alertheid verliezen en zich laten vangen.

Een bio-psycho-sociale consultatievoering maakt het mogelijk oog te hebben voor psychologische determinanten van het ziek-zijn Een nieuwe patiënt komt naar het spreekuur met een chronische pijngeschiedenis waar psychische factoren een rol in spelen — is dat niet meestal zo ? Het loont dan de moeite niet onmiddellijk mogelijke oplossingen te suggereren, maar uit te pakken met een techniek van zelfobservatie, zoals die gebruikt wordt in de behavioral medecine. Men neemt zo de klachten van de patiënt ernstig, omzeilt mogelijke weerstanden en stelt de patiënt mee verantwoordelijk voor de aanpak en...

De hoofdauteur van dit artikel, Hugo Stuer, is een van die stimulerende, grensverleggende vernieuwers. Via antroposofische geneeskunde, medische synthese en medische antropologie heeft hij zich verschillende niet-orthodoxe benaderingen eigen gemaakt. Wanneer hij spreekt over een thyminfuus. zweetsecretie en een dieet van alleen granen, fruit en groenten, dan komt dat nogal alternatief over. Toch is het belangrijk, ook al is het volgens sommigen niet meer dan een placebogeneeskunde. Deze aanpak sluit dikwijls goed aan bij dat wat bij de patiënt leeft; zoals in het tweede en derde artikel van...

Ongeveer tien jaar geleden verscheen de term MBD in medische tijdschriften. Sinds toen werden de letters MBD vaak verschillend benoemd. Momenteel spreken we van het ADD-syndroom, al of niet met hyperkinesie: Attention Deficit Disorder bij kinderen en volwassenen. Het syndroom is «volwassen» geworden. Enkele klinische gevallen van ADD bij kinderen en volwassenen verduidelijken de situatie.

Moeheid is een klacht waarmee de patiënten frequent naar het spreekuur van de huisarts komen. Het is bij uitstek een vage klacht. Ze leidt dan ook vaak naar medicalisering en somatische fixatie of ze zet de patiënt vast op het psychosociale spoor. De valkuilen waar we als artsen in kunnen lopen, zijn immers talrijk: de (normale) postpartummoeheid die een hepatitis blijkt te zijn, een miskend infarct, de pas ontdekte leucemie waardoor je voor je vermoeide patiënten vlugger labo-onderzoekingen aanvraagt, enzovoort. In dit artikel hebben we vooral aandacht voor de voeding van de patiënt. De...

In deze klinische les illustreer ik hoe de huisarts samen met een maatschappelijk werker een bondgenootschap kan sluiten voor de grondige benadering van psychosociale problemen. In de eigenlijke pragmatische aanpak van deze psychosociale problematiek is een goed opgeleide maatschappelijk werker deskundig. De huisarts en de maatschappelijk werker kunnen door een goede samenwerking bijdragen tot de verrijking van elkaars discipline. Tevens komt de teamvorming de professionalisering van de eerstelijn ten goede.