We willen in deze tekst aanpikken bij het verslag over het WONCA-congres van juni jongstleden (cfr. het artikel hiervoor in deze HANU) en conclusies trekken voor de toekomst van de W. V. V.H. Op een WONCA-congres leer je immers veel over hedendaagse trends en over organisatorisch of inhoudelijk relevante ervaringen in het buitenland, waar ook ter wereld. Het zou zonde zijn zoveel belangrijke informatie verloren te laten gaan door ze niet te verwerken en voor onszelf toe te passen.

Londen is een indrukwekkende stad voor wie haar niet gewoon is. Het Barbican Centre is nog indrukwekkender: het is een enorm complex met een ontelbaar aantal zalen en zaaltjes waaruit je slechts na een week ronddolen wegwijs raakt. Het Brusselse congrespaleis verdwijnt erbij in het niets. Het is in dit centrum dat het tweejaarlijkse wereldcongres van WONCA tijdens de eerste week van juni plaatsvond. Meer dan duizend huisartsen, afkomstig uit meer dan veertig landen verspreid over de hele wereld, waren er verzameld.

De recente, met Barnumtechnieken gestoffeerde verklaringen van dr. C. EMMERECHTS omtrent het verbod om de patiënt een infauste diagnose mee te delen, zorgde in medische kringen (en ook daarbuiten) voor heel wat deining en beroering. Wanneer deze eminente collega (voorzitter van de S. U. V.A. en lid van een Provinciale Raad van de Orde van Geneesheren) bovendien sadistische (sic) motiveringen gaat ontwaren bij artsen die met hun patiënten de waarheid onverbloemd menen te kunnen bespreken, stijgt de verontwaardiging ten top. Niet in het minst bij de grote schare van huisartsen die er steeds op...

Onlangs verscheen het jaarverslag voor 1985 van de Vlaamse Vereniging voor Tuberculosebestrijding. Het levert interessant materiaal op over de stand van zaken in verband met t.b.c. Goed nieuws is dat de ziekte stilaan maar zeker teruggedrongen wordt. Aan de hand van bijkomende, recentere gegevens interpreteren en duiden we deze hoopgevende trend.

De auteurs van dit artikel beschrijven de verschillende vormen van participatie en de processen in de gezondheidszorg waarop de participatie ingrijpt; ze toetsen die beschrijving aan de praktijk van het Wijkgezondheidscentrum Botermarkt v.z.w. in Ledeberg. Tussen 15 augustus en 15 september 1985 werd er een onderzoek uitgevoerd met als doel inzicht te krijgen in de kennis, de beeldvorming, de verwachtingen en de prioriteiten van de patiënten met betrekking tot patiëntenactiviteiten. De onderzoeksresultaten vertonen een opvallende gelijkenis met die van een gelijkaardig onderzoek in het...

Huisartsgeneeskunde is per definitie «integrale geneeskunde», geneeskunde voor en met een persoon, namelijk de patiënt. Twee subjecten komen bij (tegenover) elkaar; ze maken beiden voor het spreekuur al vooronderstellingen, ze bekijken elkaar en de klachten vanuit een persoonlijke invalshoek, ze koesteren beiden bepaalde verwachtingen en veronderstellingen ten aanzien van het onderzoek en de therapie. Dit alles met elkaar doen rijmen, de beide betrokkenen op dezelfde golflengte brengen, is een der kunsten van de geneeskunde zoals wij die allen nastreven. Methodisch werken biedt ons een systeem...

De westerse gezondheidszorg laat al jaren lang een zeer interessante paradox zien. In ideeën en opvattingen heerst er al gedurende decennia welhaast volstrekte eenstemmigheid over het belang van preventie en de noodzaak deze met meer voortvarendheid uit te bouwen. Toch zien we dat concreet organisatorisch min of meer het omgekeerde gebeurt : bijna alle energie gaat naar de curatieve sector, die in omvang en middelen nog steeds toeneemt. Als we met een bredere lensopening kijken, vallen evenwel een aantal nationale en internationale ontwikkelingen op die deze ongewenste tendens willen...

MEDIDOC is een nieuw, zeer volledig pakket van computerprogramma 's voor gebruik in de huisartsgeneeskunde. Meer dan vijftig artsen en computerspecialisten hebben in de afgelopen vier jaar hun krachten gebundeld om een systeem af te leveren dat een werkelijke meerwaarde kan geven aan de medische praktijk. De grondleggers van het programma beschrijven hier hun systeem.

Men kan zich — terecht — de vraag stellen of drankproblemen wel thuishoren op de raadpleging van de huisarts. Niet zelden nemen huisartsen een vrij defaitistische houding aan tegenover de verslavingsproblematiek. Het betreft immers moeilijke, ontkennende, manipulerende patiënten en de eindeloze opeenvolging van droge en natte episodes stimuleert het therapeutische enthousiasme van de huisarts zeker niet. Vele huisartsen voelen ook goed aan dat het klassieke medisch-therapeutische arsenaal niet zo veel te bieden heeft voor deze problematiek.

Onderlinge toetsing door huisartsen is het evalueren van elkaars wijze van hulpverlenen aan de hand van criteria, met als doel het huisartsgeneeskundige handelen daardoor meer in overeenstemming te brengen. Aan het Nijmeegs Universitair Huisartsen Instituut heeft men ruime ervaring opgedaan met onderlinge toetsing, waarbij een anderhalf jaar durend programma is ontwikkeld. In deze tekst vindt U een beschrijving van toetsing zoals er in Nijmegen mee gewerkt wordt. In het volgende nummer hopen wij U een artikel te brengen dat specifiek handelt over toetsing in Vlaanderen.