Mindfulness is in. Misschien ken je het niet van dichtbij en associeer je het met zweverigheid of esoterie. Misschien ging je er zelf al mee aan de slag en weet je beter: mindfulness plaatst je net met beide voeten op de grond en in de werkelijkheid. En in je dagelijkse klinische praktijk, zoals Ronald Epstein het uiteenzet in het boek ‘Attending’.

In het nieuwe boek ‘Klinisch redeneren: van model naar competentie’ schrijft Jef Van den Ende zoals hij is: begeesterend, inspirerend, uitdagend. Bijna twintig jaar geleden leerde ik via Jef Van den Ende en Rudi Bruyninckx het begrip ‘drempels’ kennen. Dat het niet altijd nodig was om 100% zeker te zijn van een diagnose duurde even voor dat echt volledig doordrong. Meer zelfs, dat het streven naar te veel zekerheid schadelijk kon zijn voor de patiënt en voor het systeem, was voor mij toen ronduit een eyeopener.

Patiënten willen een duidelijke uitleg als je een diagnose stelt of een beleid uittekent. Ze beschouwen dit terecht als een belangrijke taak van hun arts. Soms schieten we daar als huisarts zelf te kort, soms ligt de oorzaak in de tweede lijn. Wie heeft nog niet meegemaakt dat een patiënt terug afzakt naar zijn vaste huisarts voor meer uitleg na een bezoekje bij de specialist?

Bij onverklaarde lichamelijke klachten bekruipt ons steeds het onbehaaglijke gevoel of een klacht wel voldoende doorgrond is en of er misschien toch een verklaring schuilt die we nog niet kennen. Dat geldt zeker voor recent ontstane klachten. Maar wat als die klachten maandenlang bestaan en de diagnostiek uitgeput is? Daartoe biedt dit boek een handreiking.

Met dit praktische handboek geeft auteur Willy De Weerdt, emeritus hoogleraar aan de faculteit bewegings- en revalidatiewetenschappen van de KU Leuven, een duidelijk en uitgebreid geïllustreerd overzicht van het klinisch neurologisch onderzoek.

Rond psychische problemen en het gebruik van antidepressiva heerst veel taboe in de maatschappij. Vinkers en Vis hopen dit taboe te doorbreken via verhalen van patiënten, historische anekdotes en wetenschappelijk bewijs.

Zorgnet Icuro, de federatie van Vlaamse zorginstellingen, publiceerde ‘Kiezen is winnen’ naar aanleiding van een presentatie van de eigen ethische commissie rond rechtvaardige keuzes in de gezondheidszorg en de vele gesprekken die uit die presentatie voortvloeiden. Deze werden door de drie auteurs uitgewerkt tot een boek.

Hoe pak je een nieuw geval van diabetes aan? Kun je metformine starten of heeft dat pas laattijdig effect? Wat is het verschil tussen een ketoacidose en een hyperosmolair syndroom bij hyperglycemie? Welke medicatie dien je tijdelijk te stoppen bij een hyperglycemie? Wat te doen bij koorts of vasten? Wat stel je voor als iemand de dosissen van de langwerkende en kortwerkende insulines per ongeluk verwisseld heeft?

Wie ben ik vandaag? Wie ben ik geweest? Voor schrijver en psychiater Irvin D. Yalom zijn beide vragen onlosmakelijk met elkaar verbonden. In ‘Becoming myself’, in het Nederlands verschenen onder de titel ‘Dicht bij het einde, terug naar het begin’, beschrijft de Amerikaan zijn levensloop en dus het volle wasdom van zijn identiteit.

Het eerste dat meteen opvalt, is de redelijk ongepaste coverflap van dit boek met de foto van een halfnaakte man in de armen van een niet onaantrekkelijke vrouwelijke arts met stethoscoop in de aanslag.