Dit boek behandelt de normale ontwikkeling van kinderen en adolescenten op een bondige, wetenschappelijk onderbouwde maar toch leesbare manier. Hoewel het werk in heel wat opleidingen als cursus wordt gebruikt, leest het nooit echt helemaal als een stoffig tekstboek, met uitzondering misschien van de eerste drie meer theoretische hoofdstukken. Dit komt onder andere omdat de auteur bij elke herdruk steeds met de input van studenten, docenten en andere lezers probeerde rekening te houden. Bovendien werd actueel wetenschappelijke onderzoek geïncludeerd, vooral van Nederlandse afkomst.

In 2017, het jaar dat prof. Jan De Maeseneer op emeritaat ging, heeft hij ook een boek gepubliceerd dat terugblikt op een rijke en gevarieerde huisartsencarrière die veertig jaar beslaat én tegelijkertijd vooruitblikt naar de toekomst van de huisartsenpraktijk en de eerstelijnszorg.

‘Onder doktoren: luisteren naar de huisarts’ is het tweede duowerk van een redacteur en een journalist die beiden ook een schrijversambitie koesteren. Ze hebben veertig huisartsen geïnterviewd over het wel en wee en de beleving van hun vak.

Het idee voor dit boek ontstond naar aanleiding van een grootschalige enquête bij Vlaamse kleuterleidsters waarin hun betrokkenheid en machteloosheid rond zindelijkheidstraining naar voren kwam. Het boek is echter niet enkel gericht aan leerkrachten of kinderbegeleiders maar is even interessant voor betrokken zorgverstrekkers en dankzij de klare en duidelijke taal ook bruikbaar voor ouders.

Hoewel mannen korter leven dan vrouwen, is hun levensverwachting zonder chronische ziekten zeven jaar langer dan bij vrouwen. Voor een vrouw staat dus een langere periode van chronische ziekte te wachten. “Men die quicker, but women get sicker.”

Bij een groot deel van de klachten waarmee patiënten naar de huisarts gaan, is geen causale diagnose te stellen. Dit worden symptoom- en syndroomdiagnosen of ook wel ‘alledaagse klachten’ genoemd. Men schat dat 90% van de diagnoses voor patiënten die consulteren met lagerugpijn, symptoomdiagnoses zijn. Indien therapie aangewezen is, is enkel klachtenbestrijding mogelijk. Van de niet-chronische medicatie die de huisarts voorschrijft, is wellicht meer dan de helft symptomatisch en niet causaal.

Je vraagt je soms af waar iemand de energie haalt om een boek te boek te schrijven. Atul Gawande, chirurg en hoogleraar aan de Harvard Medical School en de Harvard School of Public Health, houdt zijn motivatie achter de hand tot het laatste hoofdstuk. Hierin beschrijft hij het stervensproces van zijn eigen vader en de strijd die hij geleverd heeft met het gezondheidszorgsysteem om zijn vader uiteindelijk een waardig sterven te garanderen.

In dit praktische werkboek wordt de lezer bij de hand genomen bij het uitvoeren van kwalitatief onderzoek. Het is vooral gericht op studenten, maar ook voor de (beginnende) onderzoeker is het een erg nuttig boek dat vooral gericht is op de praktijk van het uitvoeren van onderzoek. Een uitgebreide bespreking van de voors en tegens van kwalitatief onderzoek zult u hier niet terugvinden. Voor wie op zoek is naar een goede houvast compleet met stappenplan voor het uitvoeren van zijn onderzoek, is dit wel het juiste boek.

Het waarom van dit boek is niet altijd even duidelijk. In feite is het een verzameling van interessante feiten en casussen over wetenschapsjournalistiek, en wordt de impact van een slechte communicatie van wetenschappelijke resultaten besproken.

Kan literatuur artsen tot een beter begrip brengen over het lijden van hun patiënten? Hiervoor bestaat geen empirisch bewijs, maar er is wel een verband tussen literatuur, ziekte en geneeskunde.