Vanaf het moment van bloedafname tot en met de bespreking van het resultaat met de patiënt kan er heel wat fout gaan. Pijnlijke vergissingen kunnen ernstige gevolgen hebben voor de patiënt en in geval van claim ook voor de arts. Zo zou een op drie van de patiënten in het Verenigd Koninkrijk niet verwittigd worden van een abnormaal resultaat!

De algemene geneeskunde in Israël werd lang stiefmoederlijk behandeld. De medische opleiding vond grotendeels plaats in de ziekenhuizen en de algemene geneeskunde werd als minderwaardig beschouwd. De opleiding huisartsgeneeskunde startte in Israël in 1969. Sinds het begin van de jaren '90 specialiseren zich steeds meer artsen in de huisartsgeneeskunde en is de stage huisartsgeneeskunde een verplicht onderdeel van de medische opleiding geworden.

In de titel van dit kort onderzoeksartikel valt onmiddellijk het toverwoord in het kader van het bevolkingsonderzoek naar borstkanker: overdiagnose. Over overdiagnose is de laatste jaren ontzettend veel onderzocht en gepubliceerd. Overdiagnose, de diagnose van kankers die nooit klinisch manifest zouden zijn geworden in afwezigheid van screening, wordt als het grootste nadeel gezien van bevolkingsonderzoek naar borstkanker. Wetenschappers hebben al veel gediscussieerd over hoe overdiagnose het beste kan worden geschat en in de wetenschappelijke literatuur zijn er al heel wat verschillende...

Acute luchtweginfecties zijn een van de voornaamste redenen voor het consulteren van de huisarts en voor het voorschrijven van antibiotica. Omwille van de wereldwijd nog steeds toenemende resistentie blijft het verminderen en het verbeteren van het antibioticagebruik belangrijk.

Sinds het begin van de 19e eeuw werken artsen in Afrika en Nigeria als huisartsen in de eerstelijnszorg en in landelijke ziekenhuizen zonder verdere opleiding. In 1981 is Nigeria met een opleiding in de huisartsgeneeskunde begonnen. De populariteit van de opleiding onder jonge medische afgestudeerden nam vanaf dan gestaag toe, tot zijn huidige status. Nu is het de favoriete specialiteit in Nigeria. Ze hebben dezelfde status als andere specialisten wat verloning, carrière en privileges betreft en zijn verspreid over alle algemene instellingen, als adviserende huisartsen in algemene ziekenhuizen...

Er zijn maar enkele landen in Europa die onderzoeksvaardigheden in hun huisartsenopleiding inbouwen. Nochtans is onderzoek een van de drie basispijlers (onderwijs, onderzoek, kwaliteitsverbetering) die het medische beroep ondersteunen.

In Polen wordt de gezondheidszorg betaald via een verplichte zorgpremiebijdrage. Het National Health Fund (Narodowy Fundusz Zdrowia - NFZ) beheert dit systeem van verplichte ziektekostenverzekering en financiert daarmee de gezondheidsdiensten, die gratis zijn voor de verzekerden. Maar om de kosten van geneesmiddelen, verbanden en sommige andere benodigdheden te dekken, wordt remgeld gevraagd.

Vóór de val van het communisme werd de eerstelijnszorg in Polen verstrekt door internisten, kinderartsen, artsen met andere specialisaties en zelfs artsen zonder beroepsopleiding. In de vroege jaren 1990 werden de verantwoordelijkheden van de toekomstige huisartsen beter omlijnd.

Nitrofurantoïne werd in 1953 goedgekeurd door de FDA, maar met de komst van cotrimoxazole en bètalactamantibiotica verloor het product aan populariteit. Na 2000 werd het terug meer en meer gepromoot wegens de resistentieproblematiek.

Handen wassen om de verspreiding van luchtweginfecties te voorkomen wordt sterk aangemoedigd, in het bijzonder tijdens de H1N1-pandemie. Het belang van handen wassen wordt nochtans in vraag gesteld en er is geen goed bewijs van gerandomiseerd onderzoek bij volwassenen in welvarende regio’s.