In de medische wereld is non-compliance een groot probleem. Vandaar het belang van het motiveren van patiënten. Dit motiveren behoort gebaseerd te zijn op alle fasen van het «probleem-oplossende denken» van de arts en kan vergemakkelijkt worden door een aantal technieken die beschreven worden vanuit het centrale model van «een gevoel van subjektieve kontrole».

Hanu publiceert dit artikel als een aanwijzing voor de lezer hoe huisartsen binnen hun praktijk met een computer kunnen omgaan. De redaktie heeft echter bedenkingen bij het feit dat de auteur een privé-diagnostisch klassifikatiesysteem ontwierp en voor veralgemeend gebruik voorstelt. Er is dan ook beslist dit artikel te laten volgen door een redaktionele bijdrage over de verschillende registratieën klassifikatiesystemen die momenteel beschikbaar zijn voor internationaal gebruik in de huisartsgeneeskunde.

Het ligt niet in de bedoeling van deze tekst om uit te weiden over de technische onderzoeken zelf, doch wel om informatie te verstrekken rond deze technische onderzoeken, die de huisarts, vanuit zijn eerstelijnszorg, zelf aanvraagt om tot een diagnose te komen, zijn terapeutisch gedrag te bepalen of zijn behandeling te evalueren. Deze tekst wil een bijdrage leveren om een verwijzing voor een technisch onderzoek zo efficiënt mogelijk te maken. De nadruk ligt vooral op de radiodiagnostiek, gezien, naast de labo-onderzoeken, het juist de radiodiagnostische onderzoeken zijn die de huisarts...

Uit nascholing blijkt dat artsen weinig vertrouwd zijn met de diagnose van dementie. Als bejaarden hinderlijk of bizar gedrag vertonen wordt dit rap afgedaan als dementie = «Er is niets meer aan te doen». Het is belangrijk de differentiële diagnose te stellen tussen dementie, akute verwardheid en nerveuze depressie, omdat de laatste twee aandoeningen een redelijke kans hebben te verbeteren na medische behandeling. Als de huisarts vertrouwd is met het ziektebeeld van de dementie, kan hij de familie steunen om het veranderd gedrag van de demente oudere te aksepteren en om de restvaliditeit van...

De geneeskunde kan niet vrijgepleit worden van haar nefaste invloed tijdens de historische oordeelvorming over homoseksualiteit. Geleidelijk worden misvattingen en vooroordelen via een moeizaam ontvoogdingsproces ontkracht. Tijdens dit emancipatieproces kan de huisarts door zijn unieke en gewaardeerde maatschappelijke rol een niet te onderschatten positieve bijdrage leveren. De patiëntenbegeleiding van homo’s en hetero’s kent op zichzelf geen onderscheid. In sommige omstandigheden echter worden de aangehaalde klachten door de specifieke homoseksuele leefsituatie gekleurd: het...

Het klinisch onderzoek blijft voor de huisarts de belangrijkste informatiebron. We zullen trachten het probleem «lymfadenopatie» systematisch te benaderen, zodat we het hoogst aantal gegevens uit dit onderzoek halen. Aan de hand van die gegevens vragen we dan enkele gerichte onderzoeken aan. Op het einde volgt nog een overzicht van de meest voorkomende etiologieën.

Over de grenzen heenkijken is voor huisartsen niet zo een eenvoudige zaak. Het vraagt tijd, organisatie, maar boven alles belangstelling voor die verschillende manieren waarop tienduizenden huisartsen in de meest verscheidene systemen en landen werken aan wat de W.G.O. als «primary health care» omschrijft. Voor wie de moeite neemt is het één verrijkende ontdekkingstocht. We gingen dan ook graag in op de uitnodiging van de Royal College of General Practitioners om aan het jaarlijks Symposium deel te nemen, samen met 250 Britse huisartsen in het Mermaid Conference Centre.

Wanneer we met een amenorree gekonfronteerd worden, is het eerste probleem dat meestal dient opgelost te worden de vraag of er zwangerschap is of niet. Daarom is het dikwijls noodzakelijk reeds vroegtijdig na het uitblijven van de menses een beroep te kunnen doen op een betrouwbare test. Deze studie poogt hierop een antwoord te geven. Tevens wordt er even ingegaan op de hanteerbaarheid, duurtijd en kostprijs van de testen voor de huisarts.

De problematiek van de patiënte, waarover we het in de volgende bijdrage zullen hebben, kan niet met één diagnoseterm omschreven worden. Het betreft een vrouw die raadpleegt voor achterstand in de menstruatie. Voor zover ze zelf weet is ze niet zwanger. Ze gebruikt momenteel geen pil, ze heeft deze ook niet recent gestopt, en ze heeft ook geen spiraal (IUCD). Neen, ze heeft niet direkt een verklaring voor dit verschijnsel en wendt zich met het probleem tot haar huisarts.

De schijnbare tegenstelling die kon bestaan tussen de akademisch gedoceerde theorie van geneeskundig handelen en de haalbaarheid daarvan in de HA-praktijk was de aanleiding tot de vorming van een werkgroep «huisartsgeneeskundig handelen» binnen het akademisch centrum voor HA-geneeskunde aan de K.U.-Leuven.