Leeftijdsgebonden maculadegeneratie, photorefractieve keratectomie, Fuchs-dystrofie… termen die als huisarts vaag bekend voorkomen, maar waarbij ikzelf toch twijfel als patiënten om meer details vragen.

Op weg naar de diagnose van migraine vormt de ID-migrainetest een goede aanzet: “Had u in de afgelopen maanden een van de volgende symptomen bij hoofdpijn: misselijk – fotofobie – belet activiteiten gedurende minstens één dag?” Een positief antwoord bij twee van de drie vragen heeft al een grote kans dat het migraine betreft.

In België en Nederland lijdt ongeveer 0,8 procent van alle vrouwen tussen 15 tot 25 jaar aan anorexia nervosa. De laatste jaren zijn er ook meer mannelijke anorexiapatiënten en worden de patiënten steeds jonger. Het is na ernstige depressie de meest dodelijke psychische aandoening.

Hoe zit het met het orgaan waaruit de hele mensheid is voortgekomen? Het kreeg doorheen de geschiedenis steeds een tweeslachtige beoordeling: leven brengend én bedreigend. Dat laatste is wellicht mee de verklaring waarom menstruaties nog steeds een taboe zijn en misschien ook waarom ‘tot op vandaag nog niet alle raadsels rond de baarmoeder opgelost zijn. Sommige aspecten zijn goed onderzocht, maar er is nog veel onbekend’.

Geen enkele zorgverlener zal tegenspreken dat persoonsgerichtheid een essentieel onderdeel is van kwalitatieve zorg. Maar de vanzelfsprekendheid en het feit dat we het woord soms te pas en te onpas gebruiken, maakt dat het steeds meer een ‘containerbegrip’ dreigt te worden.

Apotheker Paul Nijs stelt dat voeding vaak niet als onderdeel van het behandelingsplan wordt opgenomen, terwijl er vele voedingsmiddelen zijn met een geneeskrachtige werking.

Huisartsen vormen meestal het eerste aanspreekpunt bij blessures door hardlopen. Het verschil tussen hardlopen en wandelen is dat bij lopen direct na de afzet een zweeffase volgt, waarbij de beide voeten van de grond komen. Bij wandelen blijft altijd een van beide voeten met de grond contact houden. Dat heeft tot gevolg dat er bij het hardlopen grotere krachten op het lichaam inwerken waardoor het onderste lidmaat tot zelfs de rug risico lopen.

Empathie speelt een steeds belangrijkere rol in de arts-patiëntrelatie en in de opleiding. De auteur van dit boek werkte 35 jaar als huisarts en werd daarna wetenschappelijk onderzoeker aan de Radboud Universiteit, waar hij promoveerde op ‘Empathie in de huisartsenpraktijk’.