Het bijhouden van medische dossiers, onder meer een deontologische plicht en een erkenningscriterium, is geen garantie dat de massa dossiergegevens met een zekere gretigheid verslonden en geactualiseerd worden. Met het oog op de verwerking van medische informatie wordt in deze bijdrage dieper ingegaan op een centrale rubriek uit het dossier, met name de probleemlijst. Aan de hand van een casus, het afgrenzen van de lijst met basisgegevens van de probleemlijst en een aantal praktische richtlijnen, tonen de auteurs het belang van deze lijst aan.

"Dokter, ik ben zo moe": een veelgehoorde klacht in de huisartsenpraktijk. Hoe behandelen? Afwachten, lichamelijk onderzoek of meteen labo-testen uitvoeren? Bij een duidelijke diagnose ligt de behandeling voor de hand. In 50% van de gevallen is de oorzaak echter niet zo éénduidig... Aan de hand van een casus wordt concreet nagegaan welke stappen de arts kan ondernemen.

Verhoogde bloeddruk is een frequente aandoening binnen de huisartsenpraktijk. Tenzij voor secundaire hypertensie stelt de huisarts zelfde behandeling in. Op welke valkuilen moet hij bedacht zijn en welke biochemische onderzoeken behoren in deze situatie tot zijn takenpakket?

Een grondig uitgewerkt associatiecontract, een degelijk huishoudelijk reglement, en een goede verstandhouding tussen de collegae zijn van primordiaal belang voor het slagen van een associatie. Dat het één het andere kan helpen bewerkstelligen, is duidelijk. De meeste kandidaat-samenwerkers vertrekken van een modelcontract dat ze naar hun specifieke situatie kneden. Wat in een contract en een huishoudelijk reglement moet staan, wordt in onderstaande tekst praktisch gerangschikt.

In de maart-editie van Huisarts Nu (jaargang 93, nummer 3) verscheen het eerste deel over de zin en onzin van screeningsinterventies. Daaruit bleek dat de screening vaak weinig effectief verloopt. In dit tweede deel worden vijf preventieve interventies besproken die wel nuttig kunnen zijn, mits ze planmatig worden aangepakt. Daarnaast plaatst de auteur nog enkele vraagtekens bij actuele screeningstesten zoals de bepaling van het cholesterolgehalte, de screening op het colon- en het prostaatcarcinoom en de screening in het kader van preventie van osteoporose.

Functionele zorg en doelgericht medisch handelen zijn twee nieuwe, voor de huisarts in de toekomst erg belangrijke invalshoeken. In Schotland werd met betrekking tot de zorg voor dementerenden een dergelijk zorgmodel uitgebouwd. Op basis van dit praktijkvoorbeeld wordt in dit artikel de vraag naar de draagwijdte van deze modellen toegelicht. De organisatie van de Belgische gezondheidszorg op dit specifieke terrein komt hierbij tevens aan bod.

Momenteel verloopt de screening op levensbedreigende aandoeningen in ons land zonder overleg en zonder vast plan op enkele uitzonderingen na. Zo blijken de vrouwen met het hoogste risico op cervix-carcinoom het minst vaak gescreend te worden. Dergelijke tegenstrijdigheden vragen om meer duidelijkheid over de plaats van screening binnen de preventieve taak van de huisarts. De principes die meespelen bij een beslissing over zin en onzin van bepaalde screeningsinterventies in de huisartsenpraktijk komen in het eerste deel van dit artikel aan bod. In het tweede deel dat in de volgende editie van...

Heeft u tijdens de weekend-wacht al eens met de mond vol tanden gestaan wanneer een kind van zeven zich opwerpt als tolk tussen zijn zieke moeder, die geen Nederlands kent, en uzelf als goedbedoelende hulpverlener? Bijgaand artikel omtrent een project "culturele bemiddeling" levert wellicht geen oplossingen voor dergelijke acute communicatieproblemen, maar hopelijk wel voor de gebrekkige toegankelijkheid van onze gezondheidszorg voor migranten.

Is het voorschrijven van antibiotica bij acute keelpijn aangewezen of juist niet? Een vraag waarmee elke huisarts regelmatig in zijn dagelijkse praktijk wordt geconfronteerd. Systematisch voorschrijven van antibiotica gebeurde vooral om de niet-infectieuze verwikkelingen te voorkomen. Deze verwikkelingen blijken tegenwoordig veel minder talrijk voor te komen, tot zelfs helemaal niet. Is er dan nog een andere reden voor systematische antibioticabehandeling bij acute keelpijn aanwijsbaar? En wat levert de kosten/baten-analyse bij het al dan niet gebruik van deze geneesmiddelen op?