Het chronischevermoeidheidssyndroom (CVS) en fibromyalgie zijn complexe ziektebeelden, waarvoor uiteenlopende verklaringsmodellen bestaan. Weinig benaderingsmethoden kunnen de complexiteit van deze ziektebeelden vatten. I n dit artikel wordt de theorie van het complexiteitsdenken uit het vorige artikel (zie blz. 384-8) toegepast om CVS en fibromyalgie beter te begrijpen en om patiënten efficiënter te begeleiden. Ten slotte zal het zorglandschap herzien moeten worden om de complexiteit van deze ziektebeelden beter op te vangen.

Huisartsen ervaren vaak terughoudendheid om patiënten met chronischevermoeidheidsklachten te begeleiden. Op dit moment ontbreekt een wetenschappelijk onderbouwde aanbeveling voor de aanpak van patiënten met chronische vermoeidheid in de eerste lijn. In dit artikel willen we enkele methoden aanreiken die de begeleiding van patiënten met langdurende vermoeidheid kunnen vormgeven. Er wordt ingegaan op het belang van interdisciplinaire samenwerking, bijvoorbeeld met een in deze materie ervaren kinesist. Bedoeling is om aan de hand van dit artikel beide beroepsgroepen, huisartsen en kinesisten...

Huisartsen worden regelmatig geconfronteerd met de gevolgen van hondenbeten. Deze kunnen soms zeer ernstige gevolgen hebben, zowel lichamelijk met zware esthetische schade en uitzonderlijk ook mortaliteit, als psychisch (posttraumatisch stresssyndroom). De behandeling van de wonde is gewoonlijk goed gekend bij huisartsen. Dit is echter maar het begin van het diagnostisch en therapeutisch handelen; uit recente literatuur blijkt dat de huisarts ook een belangrijke rol heeft in de secundaire preventie van hondenbeten. Omdat een zeer groot deel van alle hondenbeten bij kinderen voorkomt en hen de...

Huisartsen zijn minder vertrouwd met hun belangrijke rol in de primaire preventie van bijtwonden bij jonge kinderen. Als de arts verneemt dat er een hond is in een gezin of als patiënten laten weten dat ze graag een hond willen, kan hij deze rol opnemen. Dit artikel geeft een overzicht van onderbouwde informatie om veilig samen te leven met een hond in het gezin. Er wordt aandacht gegeven aan de criteria die een rol spelen bij het uitwerken van primaire preventie van bijtincidenten. Het preventiepakket De Blauwe Hond®, dat onlangs in België ontworpen werd, wordt uitgebreid voorgesteld. Ook...

Partnergeweld is een maatschappelijk probleem dat vaak onderschat wordt. Huisartsen weten vaak niet op welke signalen ze moeten letten, hoe ze partnergeweld bespreekbaar moeten maken, welke rol ze moeten vervullen en hoever ze hierin kunnen en mogen gaan. Partnergeweld schaadt zowel op sociaal als economisch gebied en het beïnvloedt de mentale en fysieke gezondheid van individuele vrouwen, mannen, adolescenten en kinderen. Als gezinsarts kan de huisarts in de detectie en aanpak van partnergeweld een cruciale rol spelen.

Praktijkhuis Baarle stapte in 2009 van het traditionele ‘per verrichting’ betalingssysteem over op het forfaitaire betalingssysteem. Deze wijziging bood de gelegenheid om het overstappen naar een forfaitair betalingssysteem te bestuderen. Vooraf werd nagegaan of de invoering van het forfaitaire systeem in Praktijkhuis Baarle haalbaar was. Achteraf werd bestudeerd hoe de invoering verlopen was. Deze ervaring kan een inspiratiebron zijn voor de organisatievorm in andere huisartsenpraktijken.

Twee vrouwen van 86 en 81 jaar oud komen vanwege een aantal lichamelijke klachten bij hun huisarts. Een evaluatie van deze klachten levert geen somatische oorzaak op, maar de score op de Mini Mental State Examination is bij beide patiënten niet optimaal. Een mogelijke verklaring voor de gepresenteerde lichamelijke klachten is een verminderd cognitief functioneren. Het is bekend dat personen met cognitieve achteruitgang de zorgen over het geheugen soms verleggen naar een lichamelijke klacht. Een andere verklaring voor dit verschijnsel is dat deze patiënten door hun cognitieve achteruitgang over...

Omdat er nogal wat verschillen bestonden in de aanvraag van labotests tussen de huisartsen, werkte deze groepspraktijk een praktijkrichtlijn uit om dit efficiënter te laten verlopen. Op basis van de belangrijkste aanbevelingen (Domus Medica, NHG, LESA ,…) werd een ‘praktijkrichtlijn laboratoriumdiagnostiek’ over chronische aandoeningen, acute aandoeningen en preventieve doeleinden opgesteld, die daarna aan de praktijk werd getoetst. In een volgende fase zal het gebruik van de richtlijn ook geanalyseerd worden.

Na een ‘critical incident’ in hun praktijk besloot het Praktijkhuis in Baarle-Hertog een ‘call-recallsysteem’ voor hun Belgische anticoagulatiegebruikers op te stellen, naar analogie met de professionele trombosedienst voor hun Nederlandse patiënten. In dit systeem neemt de praktijkverpleegkundige de volledige organisatie op zich, roept patiënten op en stelt hun medicatie bij, onder supervisie van de huisarts. Deze interventie leidde tot grote tevredenheid van de patiënten en praktijkmedewerkers. Bovendien was de instelling van de anticoagulatie bij deze patiënten even goed geregeld en deden...

Hoewel rouw meestal ongecompliceerd verloopt en geen tussenkomst van de huisarts vereist (zie: Deel 1 over ongecompliceerde rouw in het vorige nummer van Huisarts Nu, blz. 229-35), kan het rouwproces ook extreme vormen aannemen. Een aantal factoren zoals een plotse of gewelddadige dood of individuele factoren maken sommige patiënten ‘at risk’ voor een gecompliceerd rouwproces, een rouwgerelateerde depressie- of angststoornis. Hoe kan de huisarts deze patiënten begeleiden om de draad terug op te pikken? Welke niet-medicamenteuze aanpak is zinvol en is medicatie nodig? En wanneer beslist de...