Sommige uitgaven in de gezondheidszorg zijn uit de hand gelopen; dit is ondermeer het geval in de geneesmiddelensector. Om deze uitgaven beter te beheersen, zijn er economische analysen nodig die de relatieve prijs en terugbetalingscategorie van een geneesmiddel vaststellen. Hoe deze berekening juist verloopt, werd in het mei-nummer van dit tijdschrift uitgelegd. In dit tweede deel wordt stilgestaan bij de problemen die bij de uitvoeringen het gebruik ervan komen kijken. Ook wordt een blik op de toekomst geworpen.

Onlangs besloot de Britse regering om een strikt onderscheid te maken v^/ tussen “kopers” en “aanbieders” van zorg. De huisarts fungeert hierin als koper en gaat met zijn beschikbaar budget op zoek naar de beste aanbieder. Ziekenhuizen en specialisten — de aanbieders — worden op die manier gedwongen hun aanbod te verbeteren. Dat de patiënt hier wel bij vaart, hoeft geen betoog. Bovendien is en blijft de zorgen verstrekking in Groot-Brittannië gratis. Hoe het systeem juist in elkaar zit, vertelt onderstaand artikel.