Soms moet je een uitdaging aangaan. Je kan ervoor kiezen om vanuit je zetel toe te kijken hoe het misgaat in de wereld. En vervolgens het blad omdraaien en de kruiswoordpuzzels maken. Dat is een keuze die je maakt. Maar dan laat je de anderen beslissen en moet je mee in de stroom van hen die springen.

Dit is mijn laatste editoriaal als hoofdredacteur. Twee jaar ben ik lid geweest van de redactie en 23 jaar lang heb ik het blad helpen vorm te geven als hoofdredacteur, samen 25 jaar. Een ernstig en schijnbaar onoverbrugbaar meningsverschil met het bestuur van Domus Medica maakte het verder functioneren van de redactie onmogelijk.

We leven gelukkig langer maar we zijn hierdoor vooral langer ziek. Dit is niet de hele waarheid, want de meeste patiënten behouden een behoorlijke kwaliteit van leven ondanks hun ziektelast. Dit is enkel mogelijk dankzij een toegankelijk maar toch complex en duur gezondheidszorgsysteem dat breed maatschappelijk gedragen wordt en waarin huisartsen een belangrijke rol spelen.

Armoede maakt ziek. Als armoede de oorzaak is van ziekte en voortijdige sterfte, dan is dit zeker, maar niet alleen, een probleem voor iedereen die werkt in de gezondheidszorg. Armoede is echter een zeer complex en moeilijk te vatten probleem.

We beloofden het u al even, maar vanaf dit nummer is het een feit: Huisarts Nu verschijnt voortaan in een nieuwe ‘look’. Op basis van uw input in het lezersonderzoek, onze visie en ‘vergelijkende studies’ zijn we tot dit resultaat gekomen. We hopen dat het u bevalt.

Wat moeten we ervan denken dat meerdere jaren na de geboorte van het voorschrijven op stofnaam bijna niemand erin slaagt om dergelijk voorschrift correct te maken? Het is quasi uitgesloten dat de oorzaak hiervan volledig zou te vinden zijn bij de voorschrijvers. Welke vereisten in de regelgeving over het voorschrijven op stofnaam zorgen er dan voor dat het zo moeizaam lukt? Of heeft men gefaald om dit op een goede manier uit te leggen?

Het is ontluisterend om vast te stellen hoe collega’s met de beste bedoelingen en met veel inzet worstelen met hun EMD. Toch zouden patiëntenzorg en zorg voor een operationeel EMD synoniem van elkaar moeten worden.

De introductie van nieuwe orale anticoagulantia of NOAC’s presenteerde zich in onze praktijk met twee incidenten. De opstart van de medicatie gebeurde telkens in het ziekenhuis. Een bejaarde patiënte deed na een val een vrij uitgebreide bloeding met nood aan een transfusie als gevolg.

Elke dag start ik met het inlezen van nieuwe data in het EMD (labo, technische onderzoeken, preventieve onderzoeken, brieven van specialisten,...). Dit vraagt slechts een geringe inspanning. Enkele drukken op de juiste knoppen en alles zit op zijn plaats.

Over het forfaitair werken is het laatste woord nog niet gezegd. Sommige praktijkvormen, zoals de wijkgezondheidscentra en praktijken van Geneeskunde voor het Volk, zijn hiervan overtuigd maar is deze regeling ook op andere praktijkvormen toepasbaar?