Uiteraard was er geen Advance Care Planning, maar dat Benny orgaandonatie fantastisch zou vinden vanuit de hemel of waar ook, wist ik wel zeker.

De namen van partners spreken we automatisch in een bepaalde volgorde uit. Jan en Dorien klinkt veel beter dan Dorien en Jan. Nelly en André dus ook en niet André en Nelly, want die combinatie ‘bekt’ niet.

Franky D’Argent ken je zeker als schrijver van onze veel gelezen en geprezen praktijkverhalen achteraan in dit nummer. In deze nieuwe rubriek ‘Off the record’ leer je deze huisarts ook op een andere manier kennen, als mens, opleider en beste collega.

Maggie is één van die hippe oma’s in onze praktijk. Je kent ze wel onder de slogan ‘70 is the new 40’, een beweging in het leven geroepen door Tina Turner.

Alain is een vaste waarde in de praktijk, met zo zijn eigen (eet)gewoontes (zie ook ‘Alain’ in Huisarts Nu 2017, nr. 6). We hebben een common ground bereikt over melk als beleid, wegens aanslepende buikklachten bij deze bourgondische diabetieker met carcinoïd in bijberoep.

Het lijkt soms wel alsof de kerststal in onze praktijk is beland. Dat is ook niet helemaal onwaar. Een ezel hebben we zeker, zelfs een paar denk ik.

Vincent is 40 jaar oud en komt altijd op consultatie met zijn mama, soms eens met zijn papa. Vrij ongebruikelijk, maar daar is een goede reden voor: Vincent heeft één chromosoompje meer.

Ze is net terug van een tripje naar het lokale ziekenhuis. Een 'midweek', zeg maar. Tijdens het weekend verwezen door de wachtarts, wegens koorts en verwardheid. Ik heb geen zin om mijn telefoon overal mee te zeulen, zeker niet tijdens weekends, maar elke maandag ben ik dan toch weer teleurgesteld als ik zie hoe laag de drempel is voor sommige collega's om iemand binnen 'te draaien', zeker vanuit het rusthuis.

Hij lijkt sprekend op Ernest Hemingway, Alain alias ‘papa’: robuust, karakterkop, grijze baard. Hij heeft er niet alleen zijn ‘karuur’ van mee, maar ook de diabetes.

Helena wordt dit gezegende jaar 100 jaar, een eeuweling, stel je voor. Veerkracht zoals dit nu heet, was de kleine Polonaise niet vreemd, zoals ze in het dorp genoemd wordt. Ze wroette zich een weg door het leven met haar glimlach, liedjes in het Pools en hard werken op de grond.