In verband met de ministeriële nota ontstonden nogal wat verschillende oprispingen bij het medisch korps. De WVVH kan, gezien het inhoudelijk belang van deze nota op de funktionering van de huisarts, er niet gewoon aan voorbijgaan.

De statutaire ledenvergadering van de WVVH zit er weer eens op. Is het eigenlijk niet verwonderlijk dat we tot dit jaar moesten wachten om het onderwerp «samenwerking HA-specialist» aan bod te horen komen? Dat was sinds Huisarts ’70 praktisch niet meer gebeurd.

Naar aanleiding van recente verwarring omtrent de huisartsenopleiding wenst de Wetenschappelijke Vlaamse Huisartsen, die deel uitmaakt van de «Stuurgroep - opleidingscontinuum», van de V.L.I.R., haar standpunten duidelijk te maken.

Veel inzet door weinigen! Deze uitspraak lijkt op het eerste gezicht paradoxaal. Toch geeft ze een beeld. De werkzaamheden worden door kleine groepen van mensen uitgevoerd. Het zijn dezelfden die zich steeds voor de kar spannen in de kommissies, in de centrale raad en in nog talrijke andere regionale aktiviteiten.

«EEN HONKVAST MAN» IS EEN EERSTE, MISSCHIEN OVERIJLDE IMPRESSIE: MAURITS SEUNTJENS (52), GEBOREN IN BEERSE, HUISARTS IN BEERSE, MET VOELING VOOR DE BUURT. HUISARTS BOVENAL, VADER VAN ACHT KINDEREN, BEZORGD VOOR HET BEHOUDEN VAN VOLDOENDE TIJD VOOR ZIJN GEZIN, NAAST ZIJN BEROEPSAKTIVITEITEN EN ZIJN INZET IN DE WVVH, NOG VERHOOGD SINDS HET AANVAARDEN — BIJNA IN WEERWIL VAN ZICHZELF — VAN HET VOORZITTERSCHAP, IN OPVOLGING VAN TONY SWINNEN. AAN DE WANDEN VAN ZIJN WACHTKAMER KORTE, KONKRETE TIPS TEN BEHOEVE VAN DE PATIËNTEN EN FOTO'S VAN KINDEREN. DE MAN DIE ZICHZELF HAD OMSCHREVEN ALS HET...

Een nieuw jaar doet ons telkens nadenken over wat voorbij is en vragen stellen naar wat komen gaat. Het doet ons niet alleen aan plezierige dingen, geslaagde ondernemingen of een toffe vakantie herinneren, maar ook aan gebeurtenissen en persoonlijke mislukkingen. Het jaar dient zich weinig rooskleurig aan. Langs alle kanten wordt men bestookt met onheilsberichten! En wat met onze huisartsen?

Eind juni en begin juli is het weer zover: Een grote groep «kersverse» artsen promoveren. Niet alleen voor henzelf heeft de studie een flinke inspanning gevergd, ook de familie en kennissen hebben meegeleefd met de universitaire wereld van proffen, eerste eksamens, stages enz.

Binnen de WVVH is er een duidelijke beweging op gang gekomen om te voldoen aan noden van de pas opgerichte V.Z.W.’s.

Herkennen we ons nog als huisartsen en worden we zo door onze medemensen ervaren? Aan studenten wordt nu huisartsgeneeskunde onderwezen. Ervaren zij in de praktijk huisartsen die naar het onderwezen model funktioneren? Zijn het alleen mooie akademische voorbeelden die men uiteindelijk tevergeefs tracht te verkopen?

De nood aan goed verbandmateriaal is een dagelijkse bekommernis voor de praktiserende huisarts.