Uitgangspunt van de officiële instanties voor de inschakeling van de huisarts in opsporingsonderzoek is dat 70 à 80 % van de bevolking jaarlijks bij de huisarts komt. Kenmerkend voor deze contacten is echter dat de vraag naar zorgen uitgaat van de patiënt. Moet de arts zich evenwel alleen bezighouden met de klachten van zijn patiënten ? Op welke manier kan hij eventueel andere problemen ter sprake brengen ? De meerderheid van de algemeengeneeskundigen staat inderdaad een meer omvattende rol van de huisarts voor. Deze tekst wil aanzetten tot nadenken over de motivatieproblemen die dit oproept...

Begin 1984 richtte het schepencollege van de gemeente Malle-Zoersel een uitnodiging aan alle huisartsen om een preventief kankeronderzoek bij de bevolking te organiseren. Dit was een uitdaging voor de huisartsen om binnen hun pas opgerichte v.z.w. de handen uit de mouwen te steken. In de gedachtenwisseling daaromtrent binnen de v.z.w. ontstond de idee om aan brede preventie te doen, door de huisarts zelf en binnen het kader van zijn spreekuur, omdat: — het van het grootste belang is preventie als deeltaak van het eerste echelon te zien; — de bestaande kankerpreventie in grote centra voor de...

In dit artikel worden de voornaamste risicofactoren behandeld, die vanuit het oogpunt van de preventie een rol spelen. Daarbij worden richtlijnen gegeven over wat zo een risicofactor betekent voor het preventiebeleid bij een individu. Hierbij wordt uitgegaan van het preventieschema zoals dat in het vorige artikel beschreven werd. Dit schema wordt aan de welbepaalde risico's aangepast. Om te achterhalen welke risico's bij een patiënt een rol spelen, kan de huisarts zich laten leiden door de volgende factoren: erfelijkheid, levenswijze en bevindingen bij lichamelijk en laboratoriumonderzoek...

De laatste jaren is er een kentering ontstaan in de gezondheidszorg. Naast de curatieve sector komt de preventie steeds meer in de belangstelling te staan. Vooral de vroegtijdige opsporing van kanker wordt tegenwoordig benadrukt. Dit is echter maar één facet van de mogelijke preventieve maatregelen. De commissie preventie van de WVVH is van oordeel dat de huisarts de meest geschikte persoon is om naast vroegtijdige opsporing van kanker ook veel andere vormen van preventie aan te pakken, namelijk hart en vaatziekten, diabetes, vaccinaties, enzovoort. De huisarts moet preventie op drie vlakken...

MEDIDOC is een nieuw, zeer volledig pakket van computerprogramma 's voor gebruik in de huisartsgeneeskunde. Meer dan vijftig artsen en computerspecialisten hebben in de afgelopen vier jaar hun krachten gebundeld om een systeem af te leveren dat een werkelijke meerwaarde kan geven aan de medische praktijk. De grondleggers van het programma beschrijven hier hun systeem.

Men kan zich — terecht — de vraag stellen of drankproblemen wel thuishoren op de raadpleging van de huisarts. Niet zelden nemen huisartsen een vrij defaitistische houding aan tegenover de verslavingsproblematiek. Het betreft immers moeilijke, ontkennende, manipulerende patiënten en de eindeloze opeenvolging van droge en natte episodes stimuleert het therapeutische enthousiasme van de huisarts zeker niet. Vele huisartsen voelen ook goed aan dat het klassieke medisch-therapeutische arsenaal niet zo veel te bieden heeft voor deze problematiek.

Onderlinge toetsing door huisartsen is het evalueren van elkaars wijze van hulpverlenen aan de hand van criteria, met als doel het huisartsgeneeskundige handelen daardoor meer in overeenstemming te brengen. Aan het Nijmeegs Universitair Huisartsen Instituut heeft men ruime ervaring opgedaan met onderlinge toetsing, waarbij een anderhalf jaar durend programma is ontwikkeld. In deze tekst vindt U een beschrijving van toetsing zoals er in Nijmegen mee gewerkt wordt. In het volgende nummer hopen wij U een artikel te brengen dat specifiek handelt over toetsing in Vlaanderen.

Technieken waarvan verwacht wordt dat een huisarts ze beheerst, kunnen soms moeilijk met woorden uitgelegd of beschreven worden. In voorgaande nummers gebruikten we meermaals een fotoreportage om aan deze moeilijkheid het hoofd te bieden. De beschrijving van de behandelingsmethoden van wratten in de huisartspraktijk leek ons in dit concept een goed passende topic.

Bij de verwijzing voor opname van geriatrische patiënten valt eerst en vooral de toename op van het aantal huisartsen dat de betekenis en de waarde van de G-dienst ontdekt heeft en apprecieert. Dat is een verheugende vaststelling. We moeten echter ook vaststellen dat er net zo goed huisartsen zijn die niet op de hoogte zijn; dat leidt tot een inadequate verwijzing naar de G-dienst of een andere dienst. De G-dienst wordt inderdaad nog teveel beschouwd als sociale reclasseringsdienst voor bejaarden. Het is zeker niet mijn bedoeling de vermanende vinger te heffen naar de eerstelijn. Het is...

We willen in deze tekst aanpikken bij het verslag over het WONCA-congres van juni jongstleden (cfr. het artikel hiervoor in deze HANU) en conclusies trekken voor de toekomst van de W. V. V.H. Op een WONCA-congres leer je immers veel over hedendaagse trends en over organisatorisch of inhoudelijk relevante ervaringen in het buitenland, waar ook ter wereld. Het zou zonde zijn zoveel belangrijke informatie verloren te laten gaan door ze niet te verwerken en voor onszelf toe te passen.