In de geneeskunde is het een prestigezaak om snel in te grijpen en om littekens zoveel mogelijk te voorkomen of te verbergen. Vanuit een psychotherapeutische invalshoek wil dit artikel uitnodigen tot het positief waarderen van het menselijke litteken en van het tijd maken voor de patiënt. Naast medisch in-grijpen is het belangrijk om de patiënt te be-grijpen, hem zijn kwetsbaarheid te laten integreren in plaats van deze met reddersallures te lijf te gaan.