Huisartsen zijn getraind om een oplossing te bieden indien zich problemen voordoen. In ongeveer 10% van de gevallen is een verwijzing nodig, meestal naar de tweede of de derde lijn. Het adequaat kunnen verwijzen behoort dan ook tot de eindtermen.

Zoals u als arts voor een goede patiëntenzorg naast inzet ook professionalisme en feedback nodig hebt, geldt voor ons als redactie hetzelfde om een goed tijdschrift te maken. Daarom hebben we het afgelopen jaar ons licht eens opgestoken bij onze Nederlandse collega’s van Huisarts en Wetenschap en een professionele uitgeverij. Bedoeling was de mogelijkheden van een eventuele samenwerking te onderzoeken.

Is er in Alveringem, ‘de butterbloeme van de Westhoek’, een nieuw syndroom ontdekt? Wie op zoek is naar een nieuwe ziekte zal in deze schilderachtige uitgestrekte streek niet veel nieuws merken. Maar wat er zich op het gebied van de gezondheidszorg voltrok, is exemplarisch voor Vlaanderen en op termijn een bedreiging voor de volksgezondheid: in deze regio is op zeer korte tijd het aantal huisartsen gehalveerd.

Net voor de gemeenteraadsverkiezingen werden we even opgeschrikt door een evenement georganiseerd door een tot dan onbekende vereniging ‘vzw PSA Vlaanderen’ in samenwerking met het lokale gemeentebestuur. Alle mannen boven de leeftijd van vijftig, ikzelf incluis, werden uitgenodigd in de lokale sporthal om, liefst samen met echtgenote, gewezen te worden op het gevaar dat we lopen door het gedrag van een eigenwijze klier, die zich aan de onderkant van de blaas en net voor het rectum bevindt.

Dit is de vrij provocerende titel van een artikel van de Amerikaanse bio-ethicus, John Hardwig. Wat is zijn punt? Hij stelt net als iedereen vast dat door de toegenomen welvaart en de succesrijke medische zorg mensen langer leven, maar dat dit meestal betekent dat ze ook langer chronisch ziek zijn.

Tijdens een influenzapandemie krijgen huisartsen automatisch een cruciale rol toebedeeld. Het is dus een kwestie van er klaar voor te zijn.

Het laatste nummer van deze geslaagde jaargang eindigen we onder andere met de vertaling van een uitermate relevant artikel. Hierin vergelijken medewerkers van het ‘European Surveillance of Antimicrobial Consumption'-project (ESAC; www.ua.ac.be/esac) het antibioticagebruik in de ambulante praktijk van 1997 tot 2002 in 26 Europese landen en koppelen het aan resistentiegegevens van het ‘European Antimicrobial Resistance Surveillance System’ (EARSS; www.ears.rivm.nl).

Ieder jaar realiseert de redactie van Huisarts Nu een nummer over een bepaald thema. Het initiatief hiervoor gaat soms uit van de redactie, maar meestal is het een samenloop van toevalligheden die synchroon verlopen of synchroon worden gestuurd. Dit jaar is de keuze gevallen op de zorg voor de patiënt met diabetes mellitus type 2.

Tijdens het afgelopen decennium hebben de leden van de werkgroep Medische Besliskunde van de Wetenschappelijke Vereniging van Vlaamse Huisartsen (WVVH) intensief gewerkt aan de theoretische onderbouw van hun nieuwe strategie, de ‘klinische logica’. Inmiddels werd deze ook praktisch uitgetest op verschillende opleidingsniveaus: ‘basisopleiding tot arts’, ‘voortgezette opleiding tot huisarts’, ‘bijeenkomsten van stagemeesters’ en ‘nascholingen van gevestigde huisartsen’.

Aan dit goed gestoffeerde themanummer over het functioneren van LOK-groepen is maandenlang gewerkt. Wetenschappelijke bijdragen werden uitgevlooid en bijgeschaafd, we hebben gezocht naar getuigenissen van huisartsen uit de praktijk en ten slotte enkele opinieleiders de kans gegeven om hun mening te formuleren. Het geheel oogt mooi, waarvoor dank aan alle medewerkers. En toch zat ik als hoofdredacteur tijdens het hele proces met een steentje in mijn schoen.