Wat is de positie van de huisarts in Vlaanderen bij de start van deze nieuwe eeuw? De huisarts is een hooggeschoolde universitair die zich ijverig blijft navormen.

Vanaf dit nummer start Huisarts Nu met de publicatie van een aantal artikelen over "artsen met problemen". Dat kunnen zieke artsen zijn. Hoe worden zijn geholpen? Kunnen zij terecht bij een andere arts? Bestaat er een professionele, medische omkadering zoals andere beroepsgroepen dat hebben? "Artsen met problemen" kunnen ook gezonde, maar slecht functionerende artsen zijn. Hoe groot is deze groep en op welke manier kunnen zij worden begeleid? En vooral, hoe kan men voorkomen dat gezonde, goed functionerende artsen in deze groep terechtkomen?

In Italië was er begin dit jaar veel oproer rond een "miraculeuze" behandeling van kanker, ontwikkeld door een zekere Di Bella. De kosten voor deze behandeling liepen echter uit de hand en uiteindelijk kwam er een rechter aan te pas die een uitspraak deed in het voordeel van de misleide patiënten. Wie hier veel voordeel bij had, waren de media. Maar ook de medische wereld gaat niet vrijuit. Moet zij niet via de media tot een betere dialoog met de bevolking komen?

Met de steun van de WVVH startte de vzw Welzijnszorg eind vorig jaar een campagne met de slogan "Arm maakt ziek, ziek maakt arm". Met deze actie wil men het beleid, de verzekeraars en zorgverstrekkers wijzen op hun mogelijkheden om de toegang tot de gezondheidszorg voor iedereen te garanderen.

Alhoewel het kalenderjaar nog niet helemaal ten einde is, heeft de WVVH er reeds het eerste jaar als vzw opzitten. Een eerste terugblik lijkt op zijn plaats. 1992 stond voor de vereniging in het teken van de navorming, met het internationaal congres te Brussel als de bekroning, maar de resultaten moeten wij de komende maanden en jaren bij de huisartsen en de lokale kringen merken. De hele vereniging heeft onder de congresinspanning gekraakt, maar niet begeven. Het personeel heeft zich voor 200% ingezet en de financiële aderlating is nog niet juist omschreven. Wij geloven nochtans dat het hele...

WVVH, VHNI, lokale kringen en academische centra zijn duidelijk de hoofdrolspelers. Maar ook de overheid wil zijn zegje hebben, en zowel vanuit de gezondheidsadministratie als vanuit de nationale en regionale kabinetten komen duidelijke signalen.

Reeds meer dan twee decennia lang dringen de meeste artsenorganisaties er in ons land bij het beleid op aan om een numerus clausus voor geneesheren (M/V) in te voeren. En nu is het zover, de regeringsleden hebben voorstellen klaar. We mogen aannemen dat het hoofdmotief bij een dergelijke beslissing de zorg is voor het behoud of een verbetering van de kwaliteit van de gezondheidszorg. In de huidige situatie wordt algemeen gesteld dat het grote aantal artsen zonder of met weinig werk, en de collega's die vrezen binnen afzienbare tijd in een dergelijke situatie terecht te komen een bedreiging...

Een decennium geleden werd bij Koninklijk Besluit het Rust- en Verzorgingstehuis (RVT) gecreëerd. Voorheen verzorgden de huisartsen hun bejaarde patiënten, die niet meer in het eigen thuismilieu konden verblijven, in een rustoord, soms ook hospice genoemd. Dit waren gemeenschapshuizen of homes die door OCMW’s, kloostergemeenschappen of andere privaat instellingen werden uitgebaat en bestuurd. Deze organisatie was nogal vrijblijvend en weinig gereglementeerd. De personen die er verbleven, betaalden zo zij dit konden, een redelijke prijs, en zij die onvermogend waren, kregen steun van de OCMW's.

Ruim 10 jaar geleden zag in de WVVH de "Contactgroep Eerstelijn” het levenslicht onder voorzitterschap van J. De Loof toenmalig voorzitter van het Vlaams Huisartsen Instituut (VHI). Dat er nu een heus eerstelijnsoverlegorgaan beslaat (VELO), met zijn zetel in het prestigieuze Markiesgebouw van de Vlaamse Gemeenschap, onder leiding van diezelfde J. De Loof is vooral te danken aan het loopgraven werk van de voorbije 10 jaar. Eens per maand vergadert hier een werkgroep van verpleegkundigen, huisartsen, kinesisten, apothekers, tandartsen, maatschappelijk werkers en anderen, en is het...

Hoeveel huisartsen zijn er momenteel te veel en hoeveel verpleegkundigen zijn er te weinig? Hoeveel van de ongeveer vijftig cardiovasculaire chirurgen — in opleiding— hebben morgen zinvol werk te verrichten en hoeveel kinesisten gaan zich de komende jaren als pedicure waarmaken? Het is een bekend gegeven in de medische wereld dat een niet onbelangrijk aantal huisartsen het moeilijk heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Het beleid maar ook de patiënten weten dit. Dat studenten geneeskunde massaal voor een beperking van het aantal artsen zijn, is relatief nieuw. Immers, twee decennia geleden...