De behandeling bij HIV-infectie/ziekte bestaat uit ten eerste een antiretrovirale (vroeg)behandeling, ten tweede een profylaxie/behandeling van opportunistische infecties en opportunistische kankers, en ten derde eventueel immuunstimulatie . Dit artikel gaat over de behandeling van het aids-virus: de zogenaamde anti-retrovirale therapie door zidovudine bij aids-patiënten. In een volgend artikel komen aan bod: de zidovudine-vroegbehandeling bij symptoomloze HIV-dragers en een overzicht van toekomstige anti-retrovirale middelen die nu reeds in trial zijn.

Apothekers zijn vanuit hun beroepssituatie geschikte partners voor het voeren van preventieacties of voorlichtingscampagnes.

In het eerste deel van deze reeks artikels “Seropositief, wat nu?” behandelde de auteur diagnose en beleid bij de somatische zorg voor aids-virusdragers (Huisarts Nu 1990 (19); 5: 215-225). In onderstaand artikel bespreekt hij de prognostische markers bij HIV-infectie en bij aids. Zoals in het vorige deel is ook deze tekst als handleiding bedoeld.

Voor sommigen kwam aids-voorlichting te laat: ze werden besmet en besmettelijk: seropositief voor HIV. Wat doe je dan als huisarts? Doorverwijzen voor follow-up en bij de eerste klacht de patiënt hospitaliseren? Angst en medicalisering kunnen dan nog vergroten. Of gaan we de integrale zorg voor deze gekende patiënt met een nieuwe problematiek zélf coördineren en zijn of haar vertrouwenspersoon blijven? We kunnen door confrontatie met seropositieven, door bijscholing en door intercollegiaal overleg geleidelijk kennis en ervaring opbouwen die ons in staat stellen aan de patiënt die deskundigheid...

Van Himmler wordt verteld dat Hippocrates zijn bedlectuur was. De nazi-man leerde er namelijk op zijn manier heel veel van: dit land is ziek, het volk is niet in staat zichzelf te leiden, er moet “chirurgisch” ingegrepen worden: de gangreneuse leden dienen verwijderd...”