Een bijna instinktieve afkeer van officiële overorganisatie en van pompeuze titulatuur is een bijprodukt dat elk regime in zijn onderdanen tot leven roept. Van ironie, over sarkasme naar cynisme; en dit proportioneel met de mate van inefficiëntie, luiheid en korruptie die deze onderdanen achter de administratieve uitgestreken façade vermoeden. Eén van de emanaties van een georganiseerd parlementair regime is de opdeling van taken in kommissies en werkgroepen. Ik meen dat geen enkele Vlaming — rijk begiftigd als hij is met deze anti-institutionele argwaan zoals boven geciteerd — zulk regime van...