« De eerste doelstelling van de huisarts kan geen andere zijn dan een beperking van zijn werk tot die taken, die hij vanwege zijn opleiding en nascholing als zijn eigenlijke taken moet beschouwen. De huisarts doet er m.a.w. goed aan zich te beperken tot taken in de uitoefening waarvan hij als geen ander bekwaam te achten is. Nog weer anders gezegd : de mogelijke taken die anderen beter kunnen uitvoeren af te stoten, verdient, plaatselijke omstandigheden in acht genomen, aanbeveling. »...

Voor mij ligt de tekst van het « Antwoord van Minister van Volksgezondheid en van het Gezin J. De Saeger op interpellatie van kamerlid Anciaux voornamelijk betreffende de problematiek van de huisartsgeneeskunde in het kader van de globale gezondheidszorg ».

De « Leuvense Dagen » genieten bij de huisartsen reeds geruime tijd (van uit de pre-kredieturentijd) een goede faam als voortreffelijke nascholing. Deze dertiende editie maakte hierop geen uitzondering, integendeel. Gezien de belangrijkheid van vorm en inhoud willen we in onze doorkijkrubriek Spekulum hier wat meer aandacht aan besteden.

De tafel pleegt in heel wat gezinnen op etenstijden het tafereel te worden van een machtsstrijd tussen bezorgde ouders enerzijds en het slecht etende kind anderzijds.

Het bestaan van een bacteriële urineweginfectie (U.l.) wordt bewezen door het aantonen van een « significante bacteriurie » (S.B.)

Wij hebben een vaag begrip dat alles wat met ouderdom te maken heeft aftakelingsproces is waar geen therapeutische aanpak voor bestaat. Nochtans is veel invaliditeit bij bejaarden te verhelpen of liever te voorkomen.

Boeiend moeilijk is het huisarts te zijn ! Boeiend omdat wij, dichter dan wie ook, bij het levende leed staan. Moeilijk omdat er zo veel aan te pas komt dat wij door zelfstudie en zelfwerk moeten leren.

Wie als vrouw van een huisdokter in een drukke praktijk helpt voor telefoon, bel, enz., en daarbij een groot gezin heeft, zal wel niet het gevoel hebben haar leven in ledigheid te hebben doorgebracht.