Los van elkaar vertelden twee patiënten me onlangs over hun problemen door schuldenlast. Een gemeenteambtenaar zag zich geconfronteerd met de noodzaak van dringende aanpassingen aan zijn huis (lekkend dak, asbest) die hij niet kon financieren vanwege de hoge afbetaling die er nog bij de bank liep: slapeloze nachten, concentratiestoornissen, echtelijke problemen,...

Het evenwichtsorgaan is het oudste en het kleinste zintuig, maar ook ‘slechts’ het zesde zintuig. Bij “menig arts zinkt de moed in de schoenen als een patiënt zich met duizeligheid meldt”, alleen al omdat die melding van duizeligheid dikwijls verre van eenduidig is. Hoe werkt een evenwichtsorgaan precies, hoe kan het verkeerd lopen en hoe krijgen we het weer recht?

‘W aarom niets doen zo lastig is’ is de titel van een stukje uit Huisarts en Wetenschap. Het artikel gaat over ons omgaan met psychische klachten: hoewel er een grote rijkdom aan mogelijkheden schuilt in het gewoonweg actief luisteren en het niet direct classificeren van iemands klachten, wordt er te veel doorverwezen voor diagnostiek.

Ouderdom komt met gebreken. Desalniettemin ervaren veel ouderen nog voldoening in hun leven. Ongeveer een op zeven heeft het er wel moeilijk mee. Voor hen mag er een einde komen, soms zo vlug mogelijk. Dit heet levensmoeheid: psychisch lijden door een combinatie van een aantal medische en/of niet-medische factoren die ertoe leiden dat iemand geen of slechts weinig levenskwaliteit ervaart en de dood boven het leven verkiest.

Een vrouw uit Pakistan komt op het spreekuur. Sinds enkele weken merkt ze muggenbeten op. Ze toont kleine papels op de voorarmen. Ik bekijk de letsels meer in detail: sommige vormen drie op een rij.