Moeheid is een lastige klacht. Lastig voor de patiënt want die lijdt eronder en lastig voor huisartsen, want die hebben zelden een pasklare diagnose, laat staan een pasklare oplossing bij de hand. Bovendien komt de klacht vaak voor.

In onze huisartsenpraktijk zien we redelijk wat patiënten met huidaandoeningen, maar staan we er niet altijd bij stil welke weerslag deze klachten voor de betrokkenen kunnen hebben.

Een goede wederzijdse communicatie tussen huisarts en specialist is belangrijk om ervoor te zorgen dat patiënten de juiste zorgen op het juiste moment krijgen. Deze communicatie gebeurt hoofdzakelijk via telefoon, briefwisseling en meer recent via e-mail.

Met dit derde artikel in de reeks over suïcidepreventie willen we huisartsen een leidraad bieden om suïcidaliteit bij hun patiënten te detecteren en om het risico op effectief suïcidaal gedrag in te schatten. We beperken ons daarbij tot suïcidaliteit bij volwassenen en ouderen zonder ernstige psychotische stoornissen.

De vier universitaire centra voor huisartsgeneeskunde zijn inmiddels uitgegroeid tot volwaardige academische onderzoekscentra. Heel wat collega’s verlenen er hun medewerking aan onderzoeksopdrachten. Willen zij het in de academische wereld waarmaken, dan moeten zij ook internationaal publiceren. Deze rubriek wil meer ruchtbaarheid geven aan het vaak uitstekende werk van onze collega-onderzoekers. In deze rubriek worden een reeks publicaties kort besproken. Publicaties die meer klinisch relevant zijn voor de huisartsenpraktijk, worden als vertaling in Huisarts Nu opgenomen.

Hoewel onderzoek over de ideeën, bezorgdheden en verwachtingen (ideas, concerns, expectations) van patiënten in de huisartsgeneeskunde bestaat, is er een schaarste aan studies die deze triade en de relatie met het voorschrijven nagaat.

Nogal wat artsen gaan er in hun communicatie met patiënten (onbewust) vanuit dat deze over een zekere basiskennis van het menselijke lichaam en van de orgaanfuncties beschikken. Maar artsen blijken hun patiënten hierin te overschatten en dit verstoort de communicatie, wat onder meer een negatief effect blijkt te hebben op de patiëntentevredenheid en op het getrouw opvolgen van het voorgestelde beleid.

Internationaal streeft men al een hele tijd naar minder en beter antibioticagebruik in de aanpak van lageluchtweginfecties. Ook Vlaams huisartsgeneeskundig onderzoek heeft hiertoe bijgedragen. Hierover werd trouwens in dit tijdschrift al eerder gerapporteerd.

We zien vaak patiënten die zich presenteren met moeheid als belangrijkste klacht. Vaak kunnen we bij hen geen duidelijke verklarende of vergezellende aandoening vaststellen en vele van deze patiënten zullen voor dezelfde klacht niet nog eens bij ons terugkeren.

De laatste jaren rommelt het in het onderzoek naar het effect van influenzavaccinaties. Volgens enkele recente systematische reviews is de evidentie hierover grotendeels gebaseerd op niet-gerandomiseerd en op observationeel onderzoek vooral wat het onderzoek met ouderen betreft, die toch onze belangrijkste doelgroep zijn.