Sinds 2002, waarin zowel de euthanasiewet als de wet op de palliatieve zorg werden goedgekeurd, is er duidelijk meer aandacht gekomen voor de palliatieve zorg. De bijdrage van L. Van den Block brengt helderheid over de verschillende medische beslissingen omtrent het levenseinde van de patiënt en de rol van de palliatieve teams hierin. Heel wat intuïties krijgen hun bevestiging, maar een aantal vragen blijven ook onbeantwoord.

De patiëntgerichtheid komt bij elk contact met elke individuele patiënt telkens opnieuw onder druk te staan. Hoe verder een arts evolueert in dit vak, hoe makkelijker een arts het universele in de patiënt kan detecteren. De patiëntgerichtheid kan dus wel eens in de prullenbak geraken, zonder dat het een ongeluk is.

De voorbije dertig jaar is cardiovasculaire preventie en behandeling uitgegroeid tot één van de belangrijkste aandachtspunten van de huisarts. Tegelijkertijd is het de perfecte illustratie van de sterktes en valkuilen van evidence-based medicine (EBM).

Met de juiste interventies en preventieve acties willen we zo lang en gezond mogelijk leven. Een ‘gezondheidsgids’, zoals ook Domus Medica heeft uitgegeven, kan dan het juiste receptenboekje zijn om dit te bereiken. Maar hoe werkt het in de praktijk?

We staan in België voor een historisch beslissingsmoment: we kunnen ofwel de uitdaging aangaan en een wetenschappelijk, ethisch, huisartsgedreven managementmodel ontwikkelen of we kunnen de exponentiële toename van administratieve reglementeringen blijven ondergaan.

Ziekten zoals diabetes verplichten ons om onze concepten te herzien en af te stappen van zowel de louter 'verticale' ziektegerichte aanpak als de louter 'horizontale' aanpak. We moeten komen tot een geïntegreerde aanpak die zowel kwaliteitsgericht als patiëntengericht is.

Chronische aandoeningen zullen een volgehouden inspanning vragen gedurende vele decennia. Een horizontale, geïntegreerde en doelgerichte eerstelijnszorg waarin de zieke en niet de ziekte centraal staat, biedt het beste toekomstperspectief.

De laatste vijftien jaar worden huisartsen met steeds complexere zorgsituaties geconfronteerd. Deze complexiteit eist samenwerking met andere disciplines en nieuwe samenwerkingsmodellen op praktijkniveau. Maar kan de organisatie van de huisartsgeneeskunde zoals die nu is, deze veranderingen al aan?

Het begeleiden van patiënten met een mentale aandoening (depressie, psychose,...) is voor de apotheker een uitdaging apart. Daarom werd een vormingspakket en softwaremodule ontwikkeld om hierin ondersteuning te bieden.

Brief en antwoord i.v.m. met de evidentie rond griepvaccinatie bij 65-plussers.